De weg naar de zomervakantie met nieuwe samengestelde gezinnen en gescheiden gezinnen.

Sinds een aantal weken overvalt me regelmatig een gevoel van stress, ongerustheid en frustratie.
Het is weer “die tijd”.
Het moment om de zomervakantie regeling voor de kindjes vast te leggen.
Vastleggen met mijn eigenste lieverd, met mijn ex en met de ex van mijn lieverd.
Dat dat geen cadeau is lijkt me vrij logisch.
De voorbije jaren liep het nochtans relatief vlotjes. (wat je vlotjes noemt natuurlijk)
Dit jaar echter heeft mijn ex beslist om zijn vakantie al maar te boeken vooraleer met mij te overleggen welke weken de kinderen bij hem zouden zijn. (??!!)
Toen ik dat las wist ik even niet meer waar ik het had.
Omdat ik toch voorstander ben van communicatie stelde ik voor om samen te komen en alles eens te bekijken.
Tot 2 keer toe heb ik dat ge-opperd maar dat was niet nodig voor hem.
Via whatsapp en mail dan maar.
Ik ben beleefd gebleven maar mijn humeur is naar het nulpunt gezakt en toen ik het voorstel zag bij mijn ventje en zijn ex verbeterde dat niet echt.
Ik ga jullie de details besparen maar het zou erop neer komen dat we met ons gezin welgeteld 1 week zouden samen zijn, dat onze 3 kinderen er telkens op andere momenten zouden zijn en dat we nul komma nul tijd met ons tweetjes zouden hebben.
Uren aan een stuk heeft mijn wederhelft tabellen en tegenvoorstellen zitten maken op de pc, netjes in kolommetjes, elk met zijn eigen kleurtje…
Ik werd er gek van want ik ben niet goed in tabelletjes lezen op de computer.
Ik ben nog een ouderwetse mama met een volgeschreven papieren agenda.
Na veel gediscussieer en ook tranen van de stress kunnen we nu eindelijk zeggen dat we eruit geraakt zijn.
Het is niet optimaal, maar dat zal het nooit zijn.
Lieve mama’s en papa’s, 9 weken is veel om op een fijne manier gevuld te krijgen voor je kind, dat weet ik.
Maar ik wou dat ik nog eens 9 zorgeloze weken met hen zou kunnen doorbrengen.


Wil jij ook hier graag jouw verhaal/emotie delen met andere ouders? stuur zeker jouw mailtje naar tamara@kindercaochtamara.be

Veel liefs,
Kindercoach Tamara

/0 Reacties/door

Single mama en het taboe of is het het plezier?

Ik ben al jaren een alleenstaande mama.

ieder jaar hoor ik weer de kerststress bij de vriendinnen. Wat moet ik kopen voor mijn partner? Zou hij dat leuk vinden? En de schoonfamilie? Ik heb geen zin in schoonfamilie, moet ik even gaan doen alsof.

Als ik dit allemaal rond mij hoor, mag ik dan heel even stiekem blij zijn dat ik alleenstaande mama ben? Hier hoef ik dit jaar nu eens niet aan te denken, oef al een stress minder. En de rest van het jaar? Ik kan en mag mij richten op mijn kinderen, ik kan s avonds languit in de zetel liggen, ik kan kijken naar wat ik wil op TV, nergens verantwoording voor hoeven af te leggen. Ik ga sporten in mijn eigen tijd. Heerlijk toch? Mensen vragen mij vaak of het dan niet zwaar is zo alleen met de kinderen en dan ook nog omdat ik ze fulltime heb? Als ik eerlijk mag zijn, nee in feite niet.

Of mag ik dat niet zeggen misschien, want dan zie je de mensen mij dadelijk heel raar aankijken alsof ik iets verschrikkelijks gezegd heb. Nee het is niet zwaar, het is heerlijk zelfs. Maar dat kan ik niet uitroepen, dan zouden ze helemaal gechoqueerd zijn. Het lijkt wel een taboe, single mama en gelukkig.

Ik  heb zelfs meer vrije tijd dan vroeger, alles loopt gesmeerd, ik heb een planning voor de kinderen en die volgen we gewoon. Ik vraag me af wat de mensen daarmee dan bedoelen?  Waar zou het moeilijk moeten zijn? Dan we geen tweeverdieners meer zijn? Dat was ook mijn angst toen ik wegging maar je doet uiteindelijk naar wat je hebt dus wij redden ons wel ook al kunnen we ons niet alles veroorloven. Ik durf het soms niet te zeggen maar als ik mijn vriendinnen hoor denk ik wel heel vaak stiekem, ook al wil ik het op die momenten uitschreeuwen, maar ik denk het gewoon stiekem… wat ben ik blij dat ik een single mom ben!

 

 

Wil jij ook graag jouw gevoelens even kwijt, jouw verhaal, gewoon jouw situatie?

een hart onder de riem steken bij andere ouders?Dit mag zeker anoniem!

Stuur me dit zeker per mail naar tamara@kindercaochtamara.be

En wie weet staat jouw verhaal hier binnenkort wel

Veel liefs

Tamara

/0 Reacties/door

Ik ben een plus mama, ik kreeg er eentje bij.

Ik ben een plus-mama.
Vroeger noemden de mensen dat stief-mama en als ik dat hoorde klonk dat meestal vreselijk.
Dat klonk boos, vervelend, niet lief.
Dat klonk als iets totaal niet fijn.
Nu ben ik zelf een stief-mama, maar we hebben er dus voor gekozen om plus-mama te gebruiken.
Dat klinkt als iets dat je er bovenop krijgt, “plus” hé.
Je krijgt dat er bovenop als kind, die “plusmama”.
Dat wil ook zeggen dat je er een pluskind, (of meerdere) bijkrijgt.
En ja, daar kan ik toch na 3 jaar al het een en ander over vertellen.
Dat dat niet altijd voelt als “plus”, maar eerder als een teveel.
Dat leest vreselijk als ik het zo zie, maar zo voel ik het momenteel.
De eerste jaren viel het wel mee met die plus, maar het laatste jaar voelt het voor mij eerder als last.
Ik heb altijd geweten dat ik nooit een kindje zou kunnen adopteren, omdat ik het gevoel had dat ik een kindje dat niet uit mijn eigen lijf zou gekomen zijn, niet dezelfde liefde zou kunnen geven als een bloedeigen hummeltje.
Gelukkig kunnen vele andere vrouwen en mannen dat wel!
Veel respect heb ik voor hen!
Mijn pluskind is ondertussen 10 jaar.
Het is een pienter, leergierig, empathisch, braaf, gehoorzaam kind.
Dat klinkt toch fantastisch!
Welke ouder wil nu zo geen kind.
Tja, hij is ook slordig, nonchalant, verstrooid, druk, veel tè braaf, niet assertief genoeg…
Ik doe mijn best hoor, ik zorg voor hem: ik kook voor hem, ik was zijn kleren, ik zorg dat zijn zwemzak gevuld staat, ik zorg dat zijn bed verse lakens heeft, ik koop nieuwe kleren voor hem, ik ga met hem naar de kapper, ik help bij zijn huiswerk als hij erom vraagt…
Maar hem graag zien en knuffelen en kusjes geven…
Neen, dat kan ik niet.
Dat druist regelrecht tegen mijn gevoel in.
Elke keer als de avond er is dat mijn 2 schatten terug bij ons komen voor een week maakt mijn hart een sprongetje.
Maar niet voor hem.
Dan slaak ik een diepe zucht omdat ik me voorbereid op weer een week met gedrag waar ik hoorndol van word.
Die dag is vandaag.
Ik neem me elke keer voor er minder aandacht aan te besteden, aan dat gevoel,  me er minder druk in te maken maar dat is verre van evident en dat lukt me maar met mondjesmaat.
Mocht ik dit jaren geleden gelezen hebben in een of ander tijdschrift zou ik enorm compassie gevoeld hebben voor dat kind, dat kind dat niet graag gezien wordt door zijn boze stiefmama, een stiefmama die toch wist waaraan ze begon.
Nu vraag ik enkel om een beetje begrip.
Wat moedig van deze plus mama om even haar gevoelens te delen!
Wil jij ook graag jouw verhaal hier, mail naar tamara@kindercoachtamara.be
Wil je graag aan de slag ; https://www.kindercoachtamara.be
Veel liefs
Tamara
/0 Reacties/door

Tamara, wanneer stel ik mijn nieuwe partner voor aan de kinderen?

Aangezien ik mij verder gespecialiseerd heb in het begeleiden van kinderen waarvan de ouders gescheiden zijn, is dit natuurlijk een veelgestelde vraag.

Wel, het is natuurlijk afhankelijk van kind tot kind en elke situatie is anders maar ik zeg steeds: Wees geduldig!
Hoeveel keer zeggen we niet tegen een kind: “heb eens geduld!” Wel in de praktijk mag ik dit ook tegen de ouders zeggen: “Heb geduld!”

Je hebt kinderen die dadelijk rouwen om een scheiding en je hebt kinderen die uitgesteld rouwen om een scheiding.
Een kind moet sowieso alle stadia van de rouw doorlopen. Dit is de natuur. Om zo alles te kunnen plaatsen en verder te gaan.

Kom je meteen op de proppen met jouw nieuwe liefde? Wees er dan op voorbereid dat dit een grote impact kan hebben op jouw kind en op de verwerking van de scheiding.
Waar ze in hun rouwproces nog hun plaatsje moeten zoeken in hun nieuwe thuis, moeten ze dadelijk ook nog rekening houden met anderen.
Zijn er nog kinderen bij betrokken? Dan is het nog eens zo moeilijk. Want waar staat jouw kind?

Wil jij het jouw kind makkelijk maken? Dan suggereer ik steeds dat jullie zes volle maanden samen zijn en dan heel langzaam elkaar beginnen voor te stellen.
Niet meteen met een overvol weekend met de hele bende samen weg. Neen, een korte kennismaking langzaam opbouwend.
Praat eens over jouw nieuwe partner, heel kort, niet teveel informatie ineens. Bouw op en spreek eens half uurtje alleen af, niet dadelijk met de kinderen erbij indien er nog andere kinderen zijn. Bouw langzaam op, laat de kinderen wennen aan de situatie, verplicht hen tot niets.

De koppels die mijn raad opgevolgd hebben, hebben ofwel de relatie stopgezet voor de zes maand en zo de onnodige pijn van weer afscheid te moeten nemen bij hun kind kunnen afweren, of, hebben na zes maand hun nieuwe partner heel traag geïntroduceerd aan hun kinderen en zijn nu nog steeds gelukkig samen als nieuw samengesteld gezin.

Er wordt hier veel te weinig bij stil gestaan. Je bent verliefd en wil dit met de hele wereld delen. Maar liefde maakt blind schijnt op dat moment ook naar de kinderen door. De blik en de gevoelens van het kind zien de ouders op dat moment ook niet. Kinderen die rouwen om een scheiding, zitten met vragen en als de mama of papa al heel gauw met een nieuwe partner aan komt walsen kunnen ze vragen hebben zoals deze vragen. Deze vragen krijg ik van kinderen van alle leeftijden te horen: ” Zal ik later ook iemand vinden die zo blij is dat hij/zij van me af is?” , ” waarom zou ik ooit trouwen Tamara, ik hoorde mijn papa zeggen dat mijn mama hem zo gelukkig maakte maar toch is hij weg gegaan”

Vergeet niet dat wij het voorbeeld aan de kinderen moeten geven over wat liefde is en hoe we met liefde moeten omgaan.
Als wij dit maar heel slordig gaan doen heeft dit zeker gevolgen op de relaties van de kinderen als jongvolwassenen en volwassenen.

Is de band niet goed met de stiefouder? Waarschijnlijk zit de speedversnelling er van in het begin voor iets tussen.
Jonge kinderen zijn veerkrachtig genoeg hoor ik vaak. Klopt maar jonge kinderen worden tieners en tieners hebben hun eigen beeld en rekenen af.

Een goede raad; neem jullie tijd! Maak tijd voor jouw kinderen en hun plaats en al de rest komt later wel. Leg die puzzel stukje per stukje en als jullie zeker zijn, dan hoeven jullie jullie nergens in te haasten. Leef op jullie roze wolk maar blijf realistisch met jullie kinderen erbij.

“Heb nu eens vijf minuten geduld” zal vanaf nu ook in jouw leven een hele andere betekenis hebben.

Heb je graag hulp bij het voorstellen van jouw nieuwe partner? Bij het aanpakken ervan? Het opvangen van jouw kinderen? Of als stiefouder?
Ik help jullie graag hierin verder

Veel liefs
Tamara
www.kindercoachtamara.be

/0 Reacties/door

Verschil hooggevoeligheid en overgevoeligheid

Wat is nou net het verschil tussen hooggevoeligheid en overgevoeligheid.
Is er überhaupt wel een verschil?

Hoewel deze twee termen vaak door elkaar gehaald worden, zijn hooggevoeligheid en overgevoeligheid toch echt twee verschillende dingen.

Overgevoeligheid staat gelijk aan emotionele kwetsbaarheid en is een manier van omgaan met de dingen die jou in het leven overkomen.
Hooggevoeligheid is een genetische bepaalde eigenschap.

We kunnen zeggen dat iemand overgevoelig is, omdat die persoon een reactie kan hebben waar je op dat moment helemaal niet weet wat je moet mee aanvangen. Overreageren.
Iemand die dan hooggevoelig is, gaat zich dan weer meer bekommeren over de emoties van anderen, als er iets gebeurd in zijn leven.

Hooggevoeligheid

Hooggevoelig zijn is dus genetisch bepaald en is een eigenschap dat in feite maar weinig met emoties te maken heeft. Dit is vooral het reageren op bepaalde prikkels. Het is een karaktereigenschap en net als vele andere biologische factoren, is hooggevoeligheid complex en grotendeels afhankelijk van iemands omgeving.

Je kunt hooggevoelig zijn zonder overgevoelig te zijn. Je kan hooggevoelig zijn en emotioneel heel sterk zijn. Hooggevoelige mensen hebben het namelijk ontzettend snel in de gaten of de emotionele staat van een ander oprecht is of niet. Als hooggevoelige kan je ene geweldige steun zijn voor anderen, kan je je bekommeren om het welzijn van anderen. Kan je er zijn voor anderen.

overgevoeligheid

Overgevoeligheid is meestal het resultaat van ervaringen en opvoeding. Als iemand niet kon rekenen op de emotionele steun die hij nodig had om sterk te worden en de vaardigheden te ontwikkelen om de wereld aan te kunnen, zal hij uiteindelijk ontzettend gevoelig zijn voor de meningen van anderen.

Wat zijn dan net de verschillen?

Overgevoelige mensen:

  • Zijn onzeker en nemen zeer veel als kritiek op omdat ze het onderscheid niet kunnen maken.
  • Hebben meestal niet geleerd hoe ze met hun emoties kunnen omgaan. Dit zorgt ervoor dat ze hun gevoelens opkroppen. Tot alles bij elkaar komt en de hele boel eruit komt.
  • Maken gebruik van negatieve middelen zoals emotionele chantage en kunnen soms agressief reageren.
  • Zijn ontzettend gevoelig voor wat anderen zeggen en doen.
  • Hebben negatieve ervaringen meegemaakt gedurende hun kindertijd en tienerjaren die ze nog niet hebben verwerkt. Dit kunnen allerlei zaken zijn, pesten, scheiding, …

Hooggevoelige mensen:

  • Hun empathie is sterk ontwikkeld. Hoewel dit iets positiefs lijkt te zijn, kan het voor een heleboel verwarring zorgen.
  • Alles kan hen overweldigen, overprikkelen waardoor ze soms heftig kunnen reageren.
  • Zijn ontzettend intuïtief. Van mensen, tot dieren en gereedschap, ze doorzien en begrijpen alles met het grootste gemak.
  • Geven de voorkeur activiteiten in kleine groepen of werken graag alleen . Samenwerken met anderen kan hen een gespannen gevoel bezorgen.
  • Zijn ontzettend opmerkzaam. Elk klein detail hebben ze gezien.

Wat ze met elkaar gemeen hebben

Zowel Hooggevoelige mensen als overgevoelige mensen reageren emotioneel. Overgevoeligheid kun je veranderen door nieuwe vaardigheden aan te leren die je zullen helpen om beter om te gaan met bepaalde situaties in het leven. Hooggevoeligheid zit in je genen en kun je weliswaar niet veranderen, maar je kunt er wel mee leren omgaan.

 

Of je nu hooggevoelig bent of overgevoelig, hoe je ermee omgaat bepaald hoe jij het kan ervaren.

Er zijn voor overgevoelige mensen geweldige cursussen als assertiviteit, ..

Hooggevoelige mensen kunnen jullie steeds verder in coaching of in mijn online training

https://kindercoachtamara.be/online-store/

Ben je zelf hooggevoelig, laat je begeleiden door iemand die zelf ook hooggevoelig is. Die het verschil ook weet en ziet en samen met jou naar de gepaste oefeningen gaat kijken.

Veel liefs,

Tamara

 

/0 Reacties/door

Verschil tussen ADHD en HSP

Zelfs vandaag  de dag nog krijgen we nog veel te maken met verwarring tussen HSP en ADHD.

Graag zet ik even de overeenkomsten en verschillen voor jullie op een rijtje

 

Wat is juist ADHD

ADHD staat voor Attention Deficit Hyperactivity Disorder en is een term die afkomstig is uit het DSM-IV classificatiemodel, het classificatiesysteem waarmee in de psychiatrie wordt gewerkt. In het DSM-IV model worden drie  kernsymptomen van ADHD genoemd: concentratiestoornissen (vergeetachtigheid, niet kunnen luisteren, snel afgeleid zijn), impulsiviteit (eerst doen en dan nadenken, dingen eruit flappen, voor zijn beurt spreken) en hyperactiviteit (een continue gevoel van onrust, veel friemelen, opstaan en bewegen, gespannenheid).

Enkele criteria voor ADHD zoals ze in het DSM-IV model genoemd staan:

  • moeite met aandacht,
  • dromerigheid,
  • moeite met plannen en structureren,
  • veel praten of ‘doordraven’,
  • moeite met meervoudige opdrachten,
  • moeite met het uitvoeren van opdrachten,
  • druk en impulsief gedrag
  • moeite met concentratie.

Er kan alleen van ADHD gesproken worden indien een bepaald aantal symptomen in minimaal twee hoofddomeinen gedurende minstens een halfjaar voorkomt en deels moeten ze al voor het zevende jaar begonnen zijn en tot belemmeringen in het functioneren hebben geleid. Een ander criterium is dat de symptomen in meer dan één milieu (thuis, school, vrienden/werk) tot uiting komen .

Wat is juist hooggevoeligheid?

Een hooggevoelig  persoon heeft veel sterkere zintuigen, ervaart alles veel heftiger dan een ‘gemiddeld persoon’ en voelt zich daardoor vaak overprikkeld. Klachten die daarbij horen zijn onder andere: extreme vermoeidheid, waas in het hoofd, opgejaagd gevoel, last van spanningen (ook van die van anderen), slecht kunnen concentreren, moeite met je geheugen.

 

Wat is dan eerst en vooral het  verschil?

ADHD kunnen we in DSM-IV classificatiemodel gaan terugvinden en is dus een aandoening/ stoornis.

HSP komt hierin niet voor en is enkel en alleen maar een karaktereigenschap.

Wat zijn de zichtbare verschillen?

  • Het verschil tussen ADHD en HSP: Wanneer je een kind met ADHD in een rustige prikkelarme omgeving plaatst, dan zal het gedrag toch nog onrustig blijven. Dit in tegenstelling tot een kind met HSP. Als je die in een prikkelarme omgeving plaatst, zal hij of zij rustiger worden en zich veel beter kunnen concentreren.
  • Hooggevoelige kinderen kunnen wanneer ze langdurig onder druk staan, net als ” ADHD kinderen” , onrustig worden, symptomen van stress vertonen en lichamelijk druk gedrag ontwikkelen. In zulke gevallen voelt het hooggevoelige kind zich in het nauw gedreven en overprikkeld.
  • Over het algemeen zijn hooggevoelige kinderen rustige, ijverige en meewerkende types. Er zijn dus overeenkomsten maar er zijn nog duidelijkere verschillen. Een belangrijk onderscheid tussen rusteloze  hooggevoelige kinderen en ADHD-kinderen is de mate waarin ze zich kunnen concentreren wanneer ze niet worden afgeleid. ADHD-kinderen kunnen ook in een prikkelarme omgeving moeilijk voor meer dan een kort moment in één ding geïnteresseerd blijven. ADHD-kinderen vallen vooral op omdat ze altijd snel afgeleid zijn. Kinderen met een hooggevoelig karakter kunnen zich juist heel intensief met iets bezighouden en de wereld om hen heen daarbij vergeten. Zij vallen eerder op omdat ze overdreven ijverig en wijs zijn, of teruggetrokken, verlegen en angstig zijn.
  • De Amerikaanse psychologe Aron voegt toe dat in tests bewezen is dat er bij ADHD-kinderen meer bloedtoevoer plaatsvindt naar de linkerhersenhelft. Bij hooggevoelige kinderen gaat er meer bloed naar de rechter hersenhelft, dit is de helft die te maken heeft met sociale en emotionele vaardigheden.

Beiden  kunnen snel afgeleid worden omdat hen weinig ontgaat. ADHD is echter een afwijking, bepaalde sturingsfuncties werken niet goed zoals: beslissingen nemen, plannen, reflecteren en focussen. Wanneer een hooggevoelig kind niet overweldigd is, is dit kind hierin juist zeer goed. Om onduidelijke redenen weten ADHD-kinderen erg slecht prioriteiten te stellen en de aandacht te blijven richten op waar ze mee bezig zijn. Dit hebben hooggevoelige kinderen onder normale omstandigheden niet 

Wat zijn dan nog extra kenmerken van hooggevoelige kinderen die we bij kinderen met ADHD niet waarnemen ?

  • HSP kinderen merken snel veranderingen op, al is het nog zo klein, ander kapsel? Andere bril bij iemand? Zij merken dat heel snel op.  Zo kunnen hoog gevoelige kinderen ook heel slecht tegen drukke programma’s op de televisie, bijvoorbeeld een spannende of gewelddadige film kan nachtmerries opleveren bij het kind. Ook de toestand van de wereld kan het kind aardig van slag doen raken.
  • De gevoelens die er zijn, zijn ook heel intens. Zijn ze boos? Dan zijn ze echt boos! Zijn ze blij? Dan zijn ze ook echt helemaal gelukkig. Maar bij overprikkeling kan die stemming ook ineens omslaan en worden ze weer teruggetrokken en stil. Rust is dan de oplossing.
  • Ze voelen het onmiddellijk als er iets mis is. Een ruzie , een conflict,spanningen,.. zullen ze meteen oppikken. Je kunt het niet voor ze verbergen. Ze hebben een sterk intuïtief gevoel.
  • Ze hebben een enorme fantasie en zijn heel creatief. Soms kunnen ze zich ook helemaal terugtrekken in die fantasiewereld.
  • Plotselinge veranderingen vallen niet in goede aarde bij deze gevoelige kinderen. Bereid ze daarom altijd voor op uitstapjes, verhuizingen of vakanties.
  • Vaak komt ook tijdens de vakantie heimwee voor. Neem iets mee waar het kind aan gehecht is.
  • Dingen onderzoeken en ook helemaal uitvogelen hoe het werkt en in elkaar steekt is ook één van de kenmerken. Is hun aandacht getrokken dan willen ze er ook alles van weten.
  • Wanneer ze iets willen vertellen of delen dan verwachten ze 100% aandacht. Ze kunnen er niet tegen dat jij je laat afleiden van wat zij aan het vertellen zijn.
  • Ze kunnen een heel sterk ontwikkelde neus voor alles hebben.
  • Ook het gehoor is kan zeer sterk ontwikkeld zijn. Vooral de hoge en lage tonen pikken ze op. Jij hebt misschien niets opgemerkt, maar het kind zal het horen.
  • Ze kunnen ook erg gevoelig zijn voor bepaalde kledingstoffen of zelfs voor bepaalde felle kleuren. Laat het kind zelf aangeven wat te dragen en dring geen kleding op die ze niet willen dragen. Het zorgt dan weer voor extra prikkels.
  • Over het algemeen zijn ze graag in de natuur, en ook dol op dieren. Deze kinderen voelen zich meer thuis in het bos of in de dierentuin dan in een pretpark. Let op, HSP kinderen kunnen bang hebben van insecten en dieren, ook al zien ze heel graag dieren. Een wesp? Een vlinder? Een hond? Noem maar op, hier kunnen ze echt bang van hebben.

De overeenkomsten tussen hoogsensitief zijn en ADHD

Zo zal een hooggevoelig kind al snel problemen krijgen op school omdat het moeite heeft zich te concentreren wanneer er te veel lawaai is in de klas. Een kind met ADHD kan zich nooit goed concentreren, maar het verschil is niet altijd even makkelijk te maken. ADHD betekent ook dat iemand hyperactief zal zijn. Een hooggevoelig iemand zal dit het meest van de tijd niet zijn, maar sommige kinderen die hooggevoelig zijn, zijn ook sensatiezoekers. Dit is een minderheid, de meeste hooggevoelige kinderen zijn introvert en eerder rustig, maar wanneer een hooggevoelig kind ook een sensatiezoeker is, is de verwarring met ADHD niet ver weg.

Het verwarren van ADHD met het hooggevoelig zijn, gebeurt het vaakst met een bepaalde vorm van ADHD, het ADHD-1 type, beter bekend onder de naam ADD. Bij ADD is de hyperactiviteit zoek, maar is er vooral een concentratieprobleem.

Er zijn dus duidelijke verschillen tussen ADHD en hooggevoelig zijn. Het is dus niet moeilijk te begrijpen dat ADHD en hooggevoelig zijn ook een volledig andere aanpak vragen.

Wat als hooggevoeligheid met ADHD  verward wordt

Als hooggevoelig zijn met ADHD verward wordt, dan is de kans groot dat de hooggevoeligheid ten onrechte met medicatie ‘behandeld’ wordt. Dit zal een hooggevoelig persoon of kind niet verder helpen.

De hooggevoeligheid moet herkend en ook erkend worden, maar medicatie is niet nodig en heeft zeker geen enkele nut.

Ik leer de hooggevoelige kinderen omgaan met hun voelsprieten, waar zij het moeilijk mee hebben en hoe zij hiermee kunnen omgaan zodat het niet zo storend meer voor hen is.

Hier leren ze dat het een kracht is, iets positiefs en geen belemmering.

Via workshops of info boost voor de ouders leer ik kinderen al van hele jong aan om dit iets natuurlijks in hun leven te maken. Wil je meer weten neem gerust een kijkje in de agenda, je zal zeker voor jezelf of jouw kind er iets tussen vinden.

https://kindercoachtamara.be/agenda/

Veel liefs

Tamara

 

 

 

/0 Reacties/door

Hooggevoelige kinderen en knuffels

 Mijn hooggevoelige kind wil geen dag zeggen of geen knuffels geven aan anderen.

Mijn hooggevoelige kind wil geen knuffel geven aan iedereen.

Maar  ze zijn net zo gevoelig dus dan zouden ze toch net naar iedereen moeten toe gaan?

Neen, hooggevoelige kinderen voelen! Ze hebben de eerste tien minuten de “hey wie ben jij en wat heb ik aan jou” houding. Eens de klik gemaakt is, dan gaan ze pas beginnen te ontdooien. Hooggevoelige kinderen gaan met gevolg ook niet zomaar tegen iedereen gaan beginnen te praten. Ze gaan op hun gevoel afgaan. Ze hebben je graag of ze hebben je niet graag. Ze gaan het doen of ze gaan het niet doen.

Ben jij als ouder beschaamd dat je kind geen dag wil zeggen of geen knuffel wil geven?Zeker niet zijn!

Het is ok, ze kunnen ook gewoon een handje geven, een high five. Verplicht hen niet om het te doen. Hoe meer je er de focus gaat op leggen, hoe langer het gaat durven want hoe meer ze hun gevoel gaan afwegen.

Willen ze niet iedereen knuffelen? Wees er trots op! Knuffels houden ze voor die hele speciale personen, jullie als ouder. Als ze ooit een liefje vinden gaan ze echt wel knuffelen 😉 Net omdat ze die personen toelaten. Omdat ze van hen houden. Knuffels en kusjes zijn voor hun uitverkorenen

Gevolgen van verplichten

Ik weet het, het is zo beleefd een kind die mooi dag zegt tegen iedereen en die iedereen zoen gaat geven.

Maar zoals ik al zei, hooggevoelige kinderen voelen en volgen hun gevoel. Als jij hen gaat verplichten, verplicht je hen om hun gevoel opzij te zetten. Om te luisteren naar wat anderen van hen verwachten. En net dat is een gevoelig punt bij hooggevoelige kinderen, Ze moeten de ruimte krijgen om te ontdekken wat ze voelen en wie ze zijn. Voor wat ze staan. Wat voor hen belangrijk is. Ze mogen zelf beslissen, luisterend naar hun gevoel.

Moeten ze de beleefdheid dan wegslaan?

Neen! Maar zoentjes en knuffels hoeven niet aan iedereen. Je wil toch dat je dochter op haar 16de tegen ene jongen neen zegt omdat haar gevoel zegt neen ik wil niet zoenen in plaats van ok hij wil dat dus ik zal het maar doen.

Soms kijken we graag 10 jaar verder en kijken we hoe we kinderen dan graag zouden zien.

wees gerust, het is ok 🙂

Willen jullie aan jullie kind laten weten dat het ok is? Samen zoeken dat hij of zij ok is, dan help ik jullie graag mee.

Veel liefs Tamara

HSP workshop voor kinderen: ik ben hooggevoelig en OK

 

ps; ik wil wel even vermelden dat de temperamentvolle hooggevoelige kinderen wel juist iedereen heel enthousiast gaan tegemoet gaan. Maar dit komt aan bod in een volgende blog 😉

/0 Reacties/door

Beste overprikkeling

Beste overprikkeling,

ik was aan het denken om liefste overprikkeling te schrijven maar dat ben je niet steeds.

Je maakt deel uit van mij, je bent mij.  Dat wel, een groot deel.Jij bent die warme gloed die ineens naar boven komt. Ik noem jou mijn eigen Etna. Het pruttelt eerst om daarna met lava te spuien. Zo krachtig, tot het genoeg is. je bent niet te stoppen op die moment. Het moet er gewoon uit.

Beste overprikkeling, ik snap het ook niet dat de mensen jouw prutteltjes niet zien. Ik snap het ook niet dat er sommige mensen zijn die dan toch nog verder doen, ook al gaf ik aan om te stoppen. Blijkbaar zijn dat mensen die van een Erna houden of zich graag verbranden? 😀

Ok, zo geef je op een nogal wilde manier de grens aan, maar beste overprikkeling, je bent niet te stoppen. het blijft maar komen. Jij voelt je daarna rustig, maar ik voel me daarna schuldig. Jij gaat gewoon verder, maar ik blijf er nog lang mee in mijn hoofd zitten want dat is dan mijn hoofd die verder aan het werken is, terwijl jij ligt uit te rusten van al die krachtige vloed.

Beste overprikkeling, wat zou ik je graag uit mijn leven soms hebben, we hebben een liefde haat-relatie. Je bent mij, maar toch vind ik jou soms ook niet zo leuk.

Gelukkig kan ik jou tot het minimum beperken en herken ikzelf jouw prutteltjes. Zo kan ik ervoor zorgen dat je terug wat gaat slapen. Maar niet iedereen kan dat. En die houden niet zo van hun eigen Etna. die hebben het moeilijk om met zichzelf te leven. Of anderen vinden dit net moeilijk om mee om te gaan.

Snap je dat beste overprikkeling? Snap je dat er heel veel mensen zijn die jou liever zien slapen? Snap je dat we je graag klein houden en rustig houden? ook al is dat een illusie want je zal er steeds wel eens zijn. Je hoort nu eenmaal bij ons en als het teveel is ben jij net onze indicatie dat het teveel aan het worden was. We moeten leren van jou. Vandaar dat ik dacht te schrijven, liefste overprikkeling, want dat maakt jou ook wel iets goed. jij bent onze leermeester naar ons lichaam toe. Teveel prikkels zorgen voor hevige Etna en eigenwijs als we zijn gaan we verder en dan moet je wel optreden. Dus vandaar mijn twijfel tussen liefste en beste.Maar laat het ons gewoon houden op beste overprikkeling, gewoon een deel van mezelf, een thermometer van mijn eigen lichaam.

Beste overprikkeling, ga nu nog maar wat verder slapen. In mijn hoofdje ben ik de laatste nog aan het verwerken, dus dat is al genoeg. wees gerust ik weet dat jij er bent en ik weet wat ik moet doen om het op tijd te doven. Maar laat alles maar rusten, geef mij ook even rust zoals ik jou rust geef  ;-).

Veel liefs

Kindercoach tamara

 

www.kindercoachtamara.be

 

/0 Reacties/door

Hooggevoelige kinderen en de feestdagen

De feestdagen, een bommetje of vuurwerk voor jullie?

De feestdagen komen er weer aan, een moment van gezellig samen zijn.Een moment van vreugde en plezier.

Maar wat met tante Truus die haar niet zo goed in haar vel voelt en met de feestdagen iets te vrolijk overkomt? Wat met nonkel die in de problemen zit op zijn werk en die zijn goede muts speciaal voor de kerstdagen opzet? Wat met de nicht en de neef die ruzie hebben en voor het kerstfeest even proberen  om hun grootste lach boven te halen?

Je zou denken als volwassene niet denken dat de kinderen daar last van hebben.  Nu, hooggevoelige kinderen voelen dit aan! Hooggevoelige kinderen voelen al snel een energie , een humeur, een sfeer. Net hiervan kunnen ze, zeker als ze moe zijn, al hele gauw in overprikkeling raken.

Hoe gaan we de feestdagen goed door met hooggevoelige kinderen?

  1. Geef hen een exit voor jullie naar het feest gaan; een deken en speelgoed langs de zijkant waar ze mee kunnen gaan spelen. Laat het hen ook weten dat als het te druk is, dat ze daarheen mogen gaan.
  2. Verplicht hen bij het binnenkomen niet om iedereen dag te zeggen. Het is voor ons al heel overweldigend om de familie ineens bij elkaar te zien. Laat hen eerst alle indrukken opdoen.
  3. Zorg voor voldoende rust. Plan de dag voor Kerstdag geen grote uitstap. Geef hen ook tijd om daarna te recupereren. Niets mis met een pyjama ochtend 😉
  4. Vermijd suikers. een extra energie boost kan alleen maar leiden tot overdrive waardoor je kind sowieso in een overprikkeling komt te zitten.
  5.  Zit je hooggevoelige kind al te ver, zeg neen in zijn plaats. Laat hem bekomen, afkoelen, ga even naar buiten, ga even met hem iets anders doen zodat hij terug rustiger kan worden.
  6. Bereid je kind voor, zeg hem wanneer en waar jullie heen gaan. Wie er gaat zijn.
  7. Geef je kind al iets klein te eten. Honger en dorst zorgen sneller voor overprikkeling.
  8. Vraag eventueel of er een plaatsje is om te slapen of waar  je kind kan rusten
  9. Vergeet niet; kerstvakanties zijn leuk maar heel vermoeiend. Als je kind dan al eens een uitbarsting heeft, weet dat je kind gewoon moe is.
  10.  Geniet samen.  😀

Niet te vergeten

Feestdagen zijn voor ons al enorm vermoeiend. Hooggevoelige kinderen raken uit hun routine, krijgen slaaptekort. De prikkels worden dan nog groter en hierdoor kunnen kinderen sneller in hun overprikkeling raken. Belangrijkste is tijdens de feestperiode ook genoeg rust in te plannen. Maakt het alleen nog maar gezelliger.

Veel liefs

Kindercoach Tamara

 

 

/0 Reacties/door

Faalangst bij kinderen en wat wij kunnen doen

Faalangst bij kinderen en wat kunnen wij doen als ouder?

Zucht, zoonlief begint te snikken bij het maken van zijn taak op Bingel.
Dochterlief heeft de dagen voor haar mondeling examen buikpijn.

Op faalangst staat geen leeftijd.
De ene uit het door  stilletjes in zijn hoekje te gaan zitten, de andere gaat er heel druk om worden.

Vanwaar komt het?

Soms kunnen ouders zonder dat ze het zelf beseffen wel hoge eisen stellen.
Of is het de tante die een opmerking gemaakt heeft.
Of die ene klasgenoot die gelachen heeft toen je dochter antwoord gaf. Waardoor ze al jaren niets meer durft te zeggen?

Je leest het al, faalangst kan iedereen overkomen, kan stilletjes binnen glippen in ons leventje.

Hoe kunnen wij onze kinderen hierbij helpen?

  • Vergelijk niet met andere kinderen. Jouw kind heeft zijn eigen talenten. Zoek ook samen met je kind zijn talenten.
  • Geef het voorbeeld. Kinderen spiegelen zich aan de ouders. Als jij zelf staat te zweten voor een presentatie, dan zal je kind zich daaraan ook bij het mondeling examen gaan herkennen. 
  • Als je kind schrik heeft om te presteren , ga in dialoog. Waarom? Wat kan hem overkomen? 
  •  Beloon niet voor punten. Dit zijn slechts getallen. Jouw kind zijn inspanning, dat is wat echt telt.
  • Laat weten dat je kind steeds bij jou terecht kan als iets niet lukt. Niet om het samen te maken, maar om gehoord te worden.
  • Maak zelf eens een foutje! Zo leert je kind dat niet perfect zijn ook ok is.
  • Zoek met je kind mee naar oplossingen. Maar laat vooral de oplossing van het kind uit komen.

Veel succes en mocht er dan hier en daar  een foutje staan, dan ben ik zelf aan het werk om aan te tonen dat perfectie niet hoeft 😉

Veel liefs,

Kindercoach Tamara

www.kindercoachtamara.be

/0 Reacties/door