Single mama en het taboe of is het het plezier?

Ik ben al jaren een alleenstaande mama.

ieder jaar hoor ik weer de kerststress bij de vriendinnen. Wat moet ik kopen voor mijn partner? Zou hij dat leuk vinden? En de schoonfamilie? Ik heb geen zin in schoonfamilie, moet ik even gaan doen alsof.

Als ik dit allemaal rond mij hoor, mag ik dan heel even stiekem blij zijn dat ik alleenstaande mama ben? Hier hoef ik dit jaar nu eens niet aan te denken, oef al een stress minder. En de rest van het jaar? Ik kan en mag mij richten op mijn kinderen, ik kan s avonds languit in de zetel liggen, ik kan kijken naar wat ik wil op TV, nergens verantwoording voor hoeven af te leggen. Ik ga sporten in mijn eigen tijd. Heerlijk toch? Mensen vragen mij vaak of het dan niet zwaar is zo alleen met de kinderen en dan ook nog omdat ik ze fulltime heb? Als ik eerlijk mag zijn, nee in feite niet.

Of mag ik dat niet zeggen misschien, want dan zie je de mensen mij dadelijk heel raar aankijken alsof ik iets verschrikkelijks gezegd heb. Nee het is niet zwaar, het is heerlijk zelfs. Maar dat kan ik niet uitroepen, dan zouden ze helemaal gechoqueerd zijn. Het lijkt wel een taboe, single mama en gelukkig.

Ik  heb zelfs meer vrije tijd dan vroeger, alles loopt gesmeerd, ik heb een planning voor de kinderen en die volgen we gewoon. Ik vraag me af wat de mensen daarmee dan bedoelen?  Waar zou het moeilijk moeten zijn? Dan we geen tweeverdieners meer zijn? Dat was ook mijn angst toen ik wegging maar je doet uiteindelijk naar wat je hebt dus wij redden ons wel ook al kunnen we ons niet alles veroorloven. Ik durf het soms niet te zeggen maar als ik mijn vriendinnen hoor denk ik wel heel vaak stiekem, ook al wil ik het op die momenten uitschreeuwen, maar ik denk het gewoon stiekem… wat ben ik blij dat ik een single mom ben!

Wil jij ook graag jouw gevoelens even kwijt, jouw verhaal, gewoon jouw situatie?

een hart onder de riem steken bij andere ouders?Dit mag zeker anoniem!

Stuur me dit zeker per mail naar tamara@kindercaochtamara.be

En wie weet staat jouw verhaal hier binnenkort wel

Veel liefs

Tamara