Mijn lieve dochter en mijn stoere zoon ,

deze zomer zullen jullie zes jaar worden. Toen ik zes was, liep ik rond in Italië en moest ik aan niets denken behalve hoe ik op de foto kon staan waardoor het leek alsof ik kon zwemmen. Of hoeveel ijsjes ik nog kon eten alvorens buikpijn te krijgen. Of na mijn vakantie hoe ik me kon wegstoppen achter een struik in de hoop om in Italië te blijven. Ik was ervan overtuigd dat ik daar kon blijven.En ja hoor nonno en oma hadden me gezien en stonden al lachend foto’s te nemen. Ik ben dan maar terug mee gekomen in mijn witte Heidi shirt met mijn naam op.

Nu plannen we onze vakantie en kijken we waar het veilig zou kunnen zijn, vragen jullie mij waar de IS zal zijn.  Jullie willen naar het leuke hotelletje van vorig jaar maar jullie hebben gehoord dat het nu beter is om niet naar daar af te reizen.

Vroeger had ik een oranje pasje rond mijn hals en hadden we geen papieren nodig om te bewijzen dat iemand aan kinderontvoering deed.

Tegenwoordig vinden jullie het normaal om “de legermannen” (zoals jullie het zeggen) te groeten. Natuurlijk, we leren om dag te zeggen maar het erge is dat  jullie al begrijpen waarom ze in het straatbeeld rondlopen. Het is al een gewoonte geworden. Buiten spelen, op straat fietsen, bij vriendjes gaan spelen, dat zou een gewoonte moeten zijn!

Ik kan jullie in elke training mee nemen dat ik geef als kindercoach. Jullie weten perfect wat te doen als ze jullie willen mee nemen, jullie werken aan jullie zelfbeeld, jullie durven uit te komen voor jullie mening, jullie leren van mij uit de praktijk ook dat het OK is om anders te zijn. Dat iedereen gewaardeerd moet worden voor wie hij is. Jullie horen me constant in de praktijk zeggen “ik stop niemand in hokjes”. Ik geef jullie zo een basis mee dat jullie wel zelfzekere tieners zullen worden. Maar hoe kan ik jullie in godsnaam wapenen tegen gekken die met messen langs komen (ok dat kan ik nog ergens gaan zoeken 😉 ) , maar laat staan tegen de bommen of gekken die in het rond beginnen te schieten?

Wat anders kan ik antwoorden op de vraag; “mama waarom staan die personen met jou op de foto? “. Sorry lieve schatten voor mijn open mond gedurende minuten en het gestamel daarna. Je mama staat niet zo gauw met een mond vol tanden maar toen deden jullie het wel. Ik viel uit de lucht ” heum dat zijn mijn vrienden uit de Dominicaanse, uit Marokko, uit USA, uit Nepal, uit …. ! ” Nu ben ik hiervan op mijn pootjes terecht gekomen en wil ik zeggen ” Wel lieve schatten, hoe raar het ook is, er was ooit een tijd waar we keken wie leuk was en niet wie de juiste kleur of overtuiging had”. Maar ook dat heb ik jullie ondertussen uitgelegd en jullie zijn trots dat jullie dat nu weten en dat mama een Marokkaanse vriend had die op de sofa bleef slapen omdat het te laat was. Foto’s van mama die aan het werk was met haar Dominicaanse collega’s, van haar Zuid Afrikaanse vrienden..

Maar lieve schatten, hoe spijtig is het van dit gevoel niet meer te kunnen hebben, hoe spijtig is het om op jullie leeftijd zo ver te moeten denken. dan vraag ik me af wat jullie allemaal horen want het nieuws komt hier niet meer in de huiskamer, ik heb er zelf genoeg van.

Hoe kan ik jullie verder nog laten genieten van jullie ongedwongen jeugd als jullie nu op deze leeftijd al horen dat jullie niet mogen eten omdat het een periode is waar sommige mensen pas na zonsondergang mogen eten. Hoe leg ik jullie uit wat onze tradities zijn en dat iedere cultuur zijn tradities heeft. Dat het OK is om tradities te hebben zonder deze op te leggen aan anderen? Zoals ik jullie leer om jullie snelgroeiende en soms nogal ferme wil niet op te leggen aan anderen?

Mijn wens naar jullie toe is dat jullie net zoals jullie mama, mogen opgroeien met reizen en genieten van al deze zaken in het leven. Dat jullie werelddelen mogen zien en andere culturen mogen leren kennen, die jullie zullen verrijken in jullie leven en dat jullie net als ik, de beste waarden van alles wat je tegenkomt, in je leven mee neemt en dat je daaruit elke dag mag verder leven. Dat jullie hechte vriendschappen zullen maken waar ieder zijn mening zal worden gerespecteerd. Dat jullie ook mogen trots zijn op onze tradities en onze roots.

Jullie mama

(Kindercoach) Tamara

ps:

Mijn stoere zoon, ga jij je tweelingzusje beschermen als er toch zo een gek zal zijn?

Mijn lieve dochter, ga jij erop toe zien dat er toch geen gek je tweelingbroer zal mee nemen en hem brainwashen zodat hij van een zachte stoere leuke jongen naar een meeloper zal gaan ?

Het einde van het schooljaar is in zicht maar eerst zijn er nog die zware examens, studeren terwijl het buiten zonnig is, terwijl je gewoon liever een terrasje zou gaan doen met vrienden. Waarom hebben we onze studie nodig? Het is toch allemaal niet eerlijk. Wie heeft dat stomme vak nu nodig later?

Maar toch moeten we erdoor, anders komen onze ouders zagen en klagen.

Juni is stressmaand voor tieners

Juni komt eraan, de gedachte van de tieners beginnen vormen aan te nemen, de angst om te falen, de schrik om het wel aan te kunnen, de druk om goede cijfers te hebben. Moeten ze hun vakantie opgeven om herexamen te gaan doen? Of gaan ze kunnen genieten?

Het einde van het schooljaar en de resultaten zijn binnen. Na lang zwoegen hebben de jongeren hun attest gaan halen. Sommigen al beter dan anderen maar de druk valt weg. Tijd om aan andere dingen te denken, maar nu eerst even uitrusten.

Maar dat is buiten de ouders geteld

Heel vaak krijg ik in het begin van de vakantie aanmeldingen over het hanggedrag van de tieners. Tieners hangen er maar wat, willen ook niet naar buiten, willen gewoon hangen en hun ding doen.

Wel lieve ouders, ik kan jullie gerust stellen, dat dit een zeer natuurlijk gedrag is! Vergelijk het even met jezelf, een gans jaar ga je aan het werken, moe ben je, aftellen naar die welverdiende vakantie.

Wat doen wij tijdens de eerste dagen? Uitrusten! Inderdaad, niets moet alles kan! Om daarna wel actief iets te gaan doen tijdens onze vakantie , maar eerst hebben we dat nodig, tot rust komen, eerst hebben we dat nodig om ook even niets te doen. Ons lichaam vraagt daar ook naar. En dat kan je vergelijken met je tiener die in de zetel ligt te hangen. Ook zij hebben het even nodig om hun lichaam en geest tot rust te laten komen.

Dus volgende keer als je je tiener ziet hangen, laat hem even tot rust komen 😉

Veel liefs

Kindercoach Tamara

ps: blijft hij toch nog te lang hangen, kan je me nog steeds weten te vinden en help ik je graag verder

www.kindercoachtamara.be