Ik ben een plus mama, ik kreeg er eentje bij.

Ik ben een plus-mama.
Vroeger noemden de mensen dat stief-mama en als ik dat hoorde klonk dat meestal vreselijk.
Dat klonk boos, vervelend, niet lief.
Dat klonk als iets totaal niet fijn.
Nu ben ik zelf een stief-mama, maar we hebben er dus voor gekozen om plus-mama te gebruiken.
Dat klinkt als iets dat je er bovenop krijgt, “plus” hé.
Je krijgt dat er bovenop als kind, die “plusmama”.
Dat wil ook zeggen dat je er een pluskind, (of meerdere) bijkrijgt.
En ja, daar kan ik toch na 3 jaar al het een en ander over vertellen.
Dat dat niet altijd voelt als “plus”, maar eerder als een teveel.
Dat leest vreselijk als ik het zo zie, maar zo voel ik het momenteel.
De eerste jaren viel het wel mee met die plus, maar het laatste jaar voelt het voor mij eerder als last.
Ik heb altijd geweten dat ik nooit een kindje zou kunnen adopteren, omdat ik het gevoel had dat ik een kindje dat niet uit mijn eigen lijf zou gekomen zijn, niet dezelfde liefde zou kunnen geven als een bloedeigen hummeltje.
Gelukkig kunnen vele andere vrouwen en mannen dat wel!
Veel respect heb ik voor hen!
Mijn pluskind is ondertussen 10 jaar.
Het is een pienter, leergierig, empathisch, braaf, gehoorzaam kind.
Dat klinkt toch fantastisch!
Welke ouder wil nu zo geen kind.
Tja, hij is ook slordig, nonchalant, verstrooid, druk, veel tè braaf, niet assertief genoeg…
Ik doe mijn best hoor, ik zorg voor hem: ik kook voor hem, ik was zijn kleren, ik zorg dat zijn zwemzak gevuld staat, ik zorg dat zijn bed verse lakens heeft, ik koop nieuwe kleren voor hem, ik ga met hem naar de kapper, ik help bij zijn huiswerk als hij erom vraagt…
Maar hem graag zien en knuffelen en kusjes geven…
Neen, dat kan ik niet.
Dat druist regelrecht tegen mijn gevoel in.
Elke keer als de avond er is dat mijn 2 schatten terug bij ons komen voor een week maakt mijn hart een sprongetje.
Maar niet voor hem.
Dan slaak ik een diepe zucht omdat ik me voorbereid op weer een week met gedrag waar ik hoorndol van word.
Die dag is vandaag.
Ik neem me elke keer voor er minder aandacht aan te besteden, aan dat gevoel,  me er minder druk in te maken maar dat is verre van evident en dat lukt me maar met mondjesmaat.
Mocht ik dit jaren geleden gelezen hebben in een of ander tijdschrift zou ik enorm compassie gevoeld hebben voor dat kind, dat kind dat niet graag gezien wordt door zijn boze stiefmama, een stiefmama die toch wist waaraan ze begon.
Nu vraag ik enkel om een beetje begrip.
Wat moedig van deze plus mama om even haar gevoelens te delen!
Wil jij ook graag jouw verhaal hier, mail naar tamara@kindercoachtamara.be
Wil je graag aan de slag ; https://www.kindercoachtamara.be
Veel liefs
Tamara
/door

Tamara, wanneer stel ik mijn nieuwe partner voor aan de kinderen?

Aangezien ik mij verder gespecialiseerd heb in het begeleiden van kinderen waarvan de ouders gescheiden zijn, is dit natuurlijk een veelgestelde vraag.

Wel, het is natuurlijk afhankelijk van kind tot kind en elke situatie is anders maar ik zeg steeds: Wees geduldig!
Hoeveel keer zeggen we niet tegen een kind: “heb eens geduld!” Wel in de praktijk mag ik dit ook tegen de ouders zeggen: “Heb geduld!”

Je hebt kinderen die dadelijk rouwen om een scheiding en je hebt kinderen die uitgesteld rouwen om een scheiding.
Een kind moet sowieso alle stadia van de rouw doorlopen. Dit is de natuur. Om zo alles te kunnen plaatsen en verder te gaan.

Kom je meteen op de proppen met jouw nieuwe liefde? Wees er dan op voorbereid dat dit een grote impact kan hebben op jouw kind en op de verwerking van de scheiding.
Waar ze in hun rouwproces nog hun plaatsje moeten zoeken in hun nieuwe thuis, moeten ze dadelijk ook nog rekening houden met anderen.
Zijn er nog kinderen bij betrokken? Dan is het nog eens zo moeilijk. Want waar staat jouw kind?

Wil jij het jouw kind makkelijk maken? Dan suggereer ik steeds dat jullie zes volle maanden samen zijn en dan heel langzaam elkaar beginnen voor te stellen.
Niet meteen met een overvol weekend met de hele bende samen weg. Neen, een korte kennismaking langzaam opbouwend.
Praat eens over jouw nieuwe partner, heel kort, niet teveel informatie ineens. Bouw op en spreek eens half uurtje alleen af, niet dadelijk met de kinderen erbij indien er nog andere kinderen zijn. Bouw langzaam op, laat de kinderen wennen aan de situatie, verplicht hen tot niets.

De koppels die mijn raad opgevolgd hebben, hebben ofwel de relatie stopgezet voor de zes maand en zo de onnodige pijn van weer afscheid te moeten nemen bij hun kind kunnen afweren, of, hebben na zes maand hun nieuwe partner heel traag geïntroduceerd aan hun kinderen en zijn nu nog steeds gelukkig samen als nieuw samengesteld gezin.

Er wordt hier veel te weinig bij stil gestaan. Je bent verliefd en wil dit met de hele wereld delen. Maar liefde maakt blind schijnt op dat moment ook naar de kinderen door. De blik en de gevoelens van het kind zien de ouders op dat moment ook niet. Kinderen die rouwen om een scheiding, zitten met vragen en als de mama of papa al heel gauw met een nieuwe partner aan komt walsen kunnen ze vragen hebben zoals deze vragen. Deze vragen krijg ik van kinderen van alle leeftijden te horen: ” Zal ik later ook iemand vinden die zo blij is dat hij/zij van me af is?” , ” waarom zou ik ooit trouwen Tamara, ik hoorde mijn papa zeggen dat mijn mama hem zo gelukkig maakte maar toch is hij weg gegaan”

Vergeet niet dat wij het voorbeeld aan de kinderen moeten geven over wat liefde is en hoe we met liefde moeten omgaan.
Als wij dit maar heel slordig gaan doen heeft dit zeker gevolgen op de relaties van de kinderen als jongvolwassenen en volwassenen.

Is de band niet goed met de stiefouder? Waarschijnlijk zit de speedversnelling er van in het begin voor iets tussen.
Jonge kinderen zijn veerkrachtig genoeg hoor ik vaak. Klopt maar jonge kinderen worden tieners en tieners hebben hun eigen beeld en rekenen af.

Een goede raad; neem jullie tijd! Maak tijd voor jouw kinderen en hun plaats en al de rest komt later wel. Leg die puzzel stukje per stukje en als jullie zeker zijn, dan hoeven jullie jullie nergens in te haasten. Leef op jullie roze wolk maar blijf realistisch met jullie kinderen erbij.

“Heb nu eens vijf minuten geduld” zal vanaf nu ook in jouw leven een hele andere betekenis hebben.

Heb je graag hulp bij het voorstellen van jouw nieuwe partner? Bij het aanpakken ervan? Het opvangen van jouw kinderen? Of als stiefouder?
Ik help jullie graag hierin verder

Veel liefs
Tamara
www.kindercoachtamara.be

/door

Hooggevoelige kinderen en de feestdagen

De feestdagen, een bommetje of vuurwerk voor jullie?

De feestdagen komen er weer aan, een moment van gezellig samen zijn.Een moment van vreugde en plezier.

Maar wat met tante Truus die haar niet zo goed in haar vel voelt en met de feestdagen iets te vrolijk overkomt? Wat met nonkel die in de problemen zit op zijn werk en die zijn goede muts speciaal voor de kerstdagen opzet? Wat met de nicht en de neef die ruzie hebben en voor het kerstfeest even proberen  om hun grootste lach boven te halen?

Je zou denken als volwassene niet denken dat de kinderen daar last van hebben.  Nu, hooggevoelige kinderen voelen dit aan! Hooggevoelige kinderen voelen al snel een energie , een humeur, een sfeer. Net hiervan kunnen ze, zeker als ze moe zijn, al hele gauw in overprikkeling raken.

Hoe gaan we de feestdagen goed door met hooggevoelige kinderen?

  1. Geef hen een exit voor jullie naar het feest gaan; een deken en speelgoed langs de zijkant waar ze mee kunnen gaan spelen. Laat het hen ook weten dat als het te druk is, dat ze daarheen mogen gaan.
  2. Verplicht hen bij het binnenkomen niet om iedereen dag te zeggen. Het is voor ons al heel overweldigend om de familie ineens bij elkaar te zien. Laat hen eerst alle indrukken opdoen.
  3. Zorg voor voldoende rust. Plan de dag voor Kerstdag geen grote uitstap. Geef hen ook tijd om daarna te recupereren. Niets mis met een pyjama ochtend 😉
  4. Vermijd suikers. een extra energie boost kan alleen maar leiden tot overdrive waardoor je kind sowieso in een overprikkeling komt te zitten.
  5.  Zit je hooggevoelige kind al te ver, zeg neen in zijn plaats. Laat hem bekomen, afkoelen, ga even naar buiten, ga even met hem iets anders doen zodat hij terug rustiger kan worden.
  6. Bereid je kind voor, zeg hem wanneer en waar jullie heen gaan. Wie er gaat zijn.
  7. Geef je kind al iets klein te eten. Honger en dorst zorgen sneller voor overprikkeling.
  8. Vraag eventueel of er een plaatsje is om te slapen of waar  je kind kan rusten
  9. Vergeet niet; kerstvakanties zijn leuk maar heel vermoeiend. Als je kind dan al eens een uitbarsting heeft, weet dat je kind gewoon moe is.
  10.  Geniet samen.  😀

Niet te vergeten

Feestdagen zijn voor ons al enorm vermoeiend. Hooggevoelige kinderen raken uit hun routine, krijgen slaaptekort. De prikkels worden dan nog groter en hierdoor kunnen kinderen sneller in hun overprikkeling raken. Belangrijkste is tijdens de feestperiode ook genoeg rust in te plannen. Maakt het alleen nog maar gezelliger.

Veel liefs

Kindercoach Tamara

 

 

/door

Faalangst bij kinderen en wat wij kunnen doen

Faalangst bij kinderen en wat kunnen wij doen als ouder?

Zucht, zoonlief begint te snikken bij het maken van zijn taak op Bingel.
Dochterlief heeft de dagen voor haar mondeling examen buikpijn.

Op faalangst staat geen leeftijd.
De ene uit het door  stilletjes in zijn hoekje te gaan zitten, de andere gaat er heel druk om worden.

Vanwaar komt het?

Soms kunnen ouders zonder dat ze het zelf beseffen wel hoge eisen stellen.
Of is het de tante die een opmerking gemaakt heeft.
Of die ene klasgenoot die gelachen heeft toen je dochter antwoord gaf. Waardoor ze al jaren niets meer durft te zeggen?

Je leest het al, faalangst kan iedereen overkomen, kan stilletjes binnen glippen in ons leventje.

Hoe kunnen wij onze kinderen hierbij helpen?

  • Vergelijk niet met andere kinderen. Jouw kind heeft zijn eigen talenten. Zoek ook samen met je kind zijn talenten.
  • Geef het voorbeeld. Kinderen spiegelen zich aan de ouders. Als jij zelf staat te zweten voor een presentatie, dan zal je kind zich daaraan ook bij het mondeling examen gaan herkennen. 
  • Als je kind schrik heeft om te presteren , ga in dialoog. Waarom? Wat kan hem overkomen? 
  •  Beloon niet voor punten. Dit zijn slechts getallen. Jouw kind zijn inspanning, dat is wat echt telt.
  • Laat weten dat je kind steeds bij jou terecht kan als iets niet lukt. Niet om het samen te maken, maar om gehoord te worden.
  • Maak zelf eens een foutje! Zo leert je kind dat niet perfect zijn ook ok is.
  • Zoek met je kind mee naar oplossingen. Maar laat vooral de oplossing van het kind uit komen.

Veel succes en mocht er dan hier en daar  een foutje staan, dan ben ik zelf aan het werk om aan te tonen dat perfectie niet hoeft 😉

Veel liefs,

Kindercoach Tamara

www.kindercoachtamara.be

/door

Juffen zijn meer dan juffen

Lieve rechtvaardige juf,

ja jij, je weet dat het over jou gaat. Jij die mijn kleine meisje als kleuter bij jou kreeg. Mijn hooggevoelige meid. Die niet zo goed kan presteren wanneer er anderen kijken.

Iets typisch aan hooggevoelige mensen, maar waar velen niet verder bij denken. Jij wel, jij vroeg de andere ouders om buiten te wachten, want één van je studentjes voelde zich er niet goed bij.

Op haar tempo heb je gewoon verder gedaan. Niet dat zij het tempo bepaalde, neen want zo een juf ben je niet. Jij hebt je les te geven, maar jij was degene die je les gaf en vroeg of ze klaar was om de mama’s binnen te laten. Was ze er niet klaar voor, stond jij als een grote juf achter haar. Een sorry mama’s, was meer dan genoeg.

Jij, lieve juf, jij hebt mijn meisje laten openbloeien. Mijn meisje kreeg het gevoel dat ze niet moest presteren, dat ze daar was om te leren, niet om beoordeeld te worden.

Beoordeeld worden. Laten we het daar eens over hebben voor de mensen die dat net niet begrijpen. Want net dat is voor ons hooggevoelige mensen het moeilijke. We willen het wel doen maar als ze op onze vingers staan te kijken, dan lukt het gewoon niet. Als we dan verplicht worden om door te gaan, zal het sowieso in drama eindigen of in haat tegenover dat iets. Sommige mensen zeggen kom op zet je erover. Maar zo werkt het niet. Wat wij voelen, kan je niet met je verstand uitzetten.

Maar jij, jij zag en voelde.  Jij brengt de kinderen de waarden en de normen bij waar ik zo hard achter sta. Waarden en normen die ik soms mis tegenwoordig. Maar ik weet dat zij die thuis en ook bij jou mee krijgt.

Anderen noemen jou streng omdat je in je waarden en normen blijft.Ik noem jou een super juf. Een juf die kinderen in hun comfortzone laat leren, met respect naar anderen en naar zichzelf toe. Die opkomt voor al haar studenten. Maar die haar studenten ook hard laat werken, zoals het hoort.

Mijn dochter is vandaag iemand die nog steeds tijd nodig heeft, maar ze doet het. Ze geniet van een podium, ze weet ook dat ze mag zeggen wat er scheelt,  waar ze het moeilijk mee heeft. En daar lieve juf, daar heb jij jouw steentje bij toe gedragen.

Dus laat ons juffen niet zomaar beoordelen, zij zijn meer dan een juf die onze kinderen iets aanleren. Echte juffen, dat zit hen in het bloed en die laten kinderen hun hartje warm worden. Zelfs als de kinderen volwassenen zijn, dan nog denken ze aan die een juf die voor hen hun leven mee bepaalde.

 

Veel liefs

Kindercoach Tamara (en mama van een fantastische dochter die niet zo graag op de vingers gekeken wordt )

 

https://www.kindercoachtamara.be

/door

Voorbereiden op school

Back to school

“Help ik kan nu helemaal geen weg met mijn kind. Wat moet ik doen, ze lopen zo lastig. Ze luisteren helemaal niet meer. Het is nog nooit zo erg geweest.”

De vakantie is bijna ten einde, de kinderen lopen als kleine bommetjes rond. Het is tijd om terug al een beetje aan de schoolbanken te denken. Voor sommige ouders een opluchting 😉

Vakantie is een tijd van plezier en een tijd waar sommige zaken iets meer mogen dan andere. Iets langer opblijven, iets meer doen, iets minder rust. Noem maar op.

Waar ik in het begin van de vakantie zei, laat je kind eens tot rust komen, zeg ik nu: begin al eens aan de structuur van school. Kleine dingen. Plassen wanneer ze normaal de pauze hebben. Fruitje en koekje wanneer ze op school ook hun tussendoortje hebben. Al iets vroeger gaan slapen. Kortom, kleine zaken al lichtjes in de vakantie inbrengen. Weliswaar zonder al een domper op de vakantie te zetten want genieten en spelen kunnen ze nu nog. Dat is straks weer een pak minder.

Hooggevoelige kinderen?

Is jouw kind hooggevoelig? Zet de boekentas al in het zicht. Praat al een beetje over hoe het terug gaat zijn. Niet teveel, zodat er nog geen stress komt te liggen, maar gewoon luchtig zodat je kind wel al de structuur van de dag ziet en er begint naar uit te kijken.

Het belangrijkste is wel; leg geen druk! Praat nog niet over die pakken huiswerk en toetsen die ze gaan hebben. Praat nog niet over de juf waarvan je hoorde dat ze streng was. Dit brengt naar je hooggevoelige kind enkel stress mee en als er iets is waar we moeite mee hebben is het druk.

En om de de laatste weken door te komen, geniet er nog vooral van. Geniet van de lachjes tussen het geschreeuw door. Geniet van de vakantie. Geniet van elkaar, straks is het weer rush rush.

Veel liefs

Kindercoach Tamara

 

www.kindercoachtamara.be

/door

Het daarom achter de waarom vragen

het mooiste wat je een kind kunt gevenis een kanswww.kindercoachtamara.be

Zo goed als alle ouders worden er gek van, de constante waarom- vragen!

Maar wees gerust deze vragen zijn heel normaal en helpen jouw kind echt wel op weg.

HET BELANG VAN WAAROM VRAGEN

  • De waarom vragen zijn echt nodig in het belang van het leerproces van je kind.
  • In de waarom vragen leert jouw kind heel veel informatie te halen. Het is niet zomaar een vraag. Er zit echt wel wat denkwerk achter.
  • Jouw kind heeft er plezier aan dat er soms meer antwoorden komen dan hij zelf had gedacht en dit stimuleert natuurlijk om nog meer te weten.
  • Jouw kind leert gedachten om te zetten in vragen
  • Jouw kind leert vragen te formuleren
  • Jouw kind leert de antwoorden in te schatten en samen te vatten van wat jij zegt.

 

Natuurlijk kunnen we niet altijd op het moment erop ingaan. We staan net aan de kassa, we zijn net in gesprek en hebben geen zin om over bijvoorbeeld  toiletrituelen te praten. Maar wimpel je kind niet dadelijk af. Of  laat de vraag niet ongehoord. Zeker niet als je het antwoord niet weet.

Zeg gerust dat je er straks even zal op antwoorden. Zo heb je nog even tijd om het op te zoeken of  tijd voor jezelf hoe je het kan formuleren als het om een voor jou nogal moeilijke of persoonlijke vraag kan gaan.

Maar waarom vragen kunnen heel slim gebruikt worden.

Vraagt jouw kind bij het slapengaan eindeloze waarom vragen? Of net voor een taak die moet afgewerkt worden?

Jouw kind kan dit gerust gebruiken om aandacht te krijgen. Om iets uit te stellen wat hij niet wil doen. Om meer tijd te rekken.

En op die vragen kan een “waarom-daarom” of “omdat ik het zeg”,  “omdat het zo is” wel een gepast antwoord zijn om een duidelijk beeld te geven dat er een stop is.

In alle andere gevallen, geef een duidelijk maar kort antwoord. En zucht eens op tijd , dat geeft jou ook nieuwe moed om tegen de 1000ste vraag tegen te gaan.

Veel liefs

Kindercoach Tamara

 

www.kindercoachtamara.be

 

 

 

 

 

 

 

/door

De smartphone die in het zwembad belandde

Daar zat ik, in het warme zwembad te spelen met mijn kinderen. Ik had hen beloofd dat ik mijn agenda zou wegleggen en de GSM thuis laten. Gewoon even tijd met hen doorbrengen. Ook al was het moeilijk want ik wil toch wel goed bereikbaar blijven, ik beloofde het hen.

Lees meer

/door

Stop het pesten

Wat is dat tegenwoordig toch allemaal? Pesten is een activiteit dat spijtig genoeg al veel te lang bestaat  maar wat een berichten lees ik de afgelopen weken ???? Hoeveel jongeren moeten er nog sterven, zichzelf van het leven beroven? Hoe ver kunnen jullie gaan? Hoe kan het zo ver komen?

Jij daar bullebak, denk je wel eens aan de gevolgen? Voor de ouders, familie, vrienden? Ik weet vanuit mijn beroep waarom jij pest, maar zou jij graag hebben dat jouw foto zo overal verstuurd zou worden? Dat ze jouw mama en papa dit nieuws moeten gaan melden?  Het is aanvallen voor jij aangevallen zal worden, maar is het echt nodig? Kan het niet op andere manieren? Ik denk het wel he!

Lees meer

/door
Kindercoach Tamara

Moet de maatschappij zich aanpassen?

Urenlange discussies hebben we al onder collega’s hierover gehad. Moeten wij, hooggevoelige personen ,ons aanpassen aan de maatschappij of moet de maatschappij zich aanpassen aan ons?

Lees meer

/door