Tag Archief van: co-ouderschap

Anonieme brief aan gescheiden ouders

Deze brief las ik doordat scheidingsexpert en relatiebemiddelaar Eric De Corte hem deelde.

De brief kwam anoniem in zijn bus en verwoordt perfect wat een conflictueuze echtscheiding betekent voor een kind, zelfs al denken de ouders goed met de situatie te zijn omgegaan.

Anonieme brief

“Lieve papa, lieve mama. Ja, dat zien jullie goed. Er staat niet lieve papa én mama boven deze brief. Jullie in één adem noemen, druist te veel in tegen mijn gevoelens. Want jullie zijn niet samen en wat mij betreft, zijn jullie dat nooit geweest. Ik was zes toen jullie scheidden, ondertussen 38 jaar geleden. Ik kan me niet eens herinneren dat jullie ooit een stel waren. Ik kan het me ook niet voorstellen. Jullie zijn zulke twee verschillende mensen. Het lijkt me schier onmogelijk dat jullie ooit van elkaar gehouden hebben. Maar goed, dat was ook niet zo, als ik papa moet geloven. Ik heb het hem vaak genoeg horen zeggen: ‘Van jouw moeder heb ik nooit echt gehouden’. Oké, bedankt papa. Dus ik ben niet eens in liefde verwekt en uit liefde geboren. Fijn om dat te weten.

Het was natuurlijk een andere tijd, 38 jaar geleden. Niemand scheidde. ‘We hoeven de vuile was niet buiten te hangen’, zei mama. Ze zei wel meer dingen: dat mijn vader haar toch echt wel heel slecht behandeld had bijvoorbeeld. Dat vertelden mijn tantes me ook regelmatig: ‘Wat jouw vader je moeder heeft aangedaan toen hij er met die sloerie vandoor ging…’ En papa was aan de andere kant van de lijn ook niet onverdeeld positief over mama. ‘Ze was altijd ontevreden’, zei hij dan. ‘Niks was ooit goed genoeg. Al dat gezeur, ik kon er niet meer tegen’. Ik ben jullie. Ik ben half-papa, half-mama. Er is een helft van mij die jullie afwijzen. Die jullie mijn hele jeugd verloochend hebben. Weet je hoe dat voelt? Als mijn man tegen mijn dochter zegt: ‘Wat lijk je toch op je moeder’, dan is dat positief. Als papa dat vroeger tegen me zei, kon ik wel door de grond zakken. Bij papa was ik te veel mama, bij mama te veel papa. Het is nog een meevaller dat ik er niet schizofreen van ben geworden.

Ik ben half-papa, half-mama. Er is een helft van mij die jullie allebei afwijzen. Weet je hoe dat voelt?

‘Eigenlijk heb je nooit veel last van onze scheiding gehad’, beweren jullie af en toe. Pardon? Ik ben nooit met de vader van mijn kinderen getrouwd. Niet omdat ik het niet durfde, maar omdat ik niet wist hoe ik dat zou moeten regelen, zo’n bruiloft met een moeder en vader die elkaars bloed wel kunnen drinken. Ik lag te zweten in het kraambed uit angst dat jullie elkaar per ongeluk tegen het lijf zouden lopen. Kinderfeestjes, verjaardagen, we vieren alles zonder opa en oma. Want jullie samen in een kamer, dat gaat echt niet. En nu zijn jullie allebei begin zeventig. Binnenkort doet mijn oudste dochter eindexamen. ‘Ik wil er graag bij zijn’, zei de trotse opa. ‘Eva vindt het fijn als ik kom’, verkondigde oma. En jullie beweerden ook nog eens dat het na 38 jaar best kon, samen in één kamer. ‘Gezellig toch?’ Nee! Nee, dat vind ik dus niet gezellig. Dat vind ik hypocriet! 38 jaar geleden hadden jullie het ‘gezellig’ moeten regelen. Nu is het te laat. Het hoeft niet meer. Liefs, A.”

 

Wil jij het voor jouw kinderen anders doen?

Willen jullie eraan werken?

willen jullie ouders zijn voor jullie kinderen en ex partners?

Ik help jullie graag verder

Veel liefs

Tamara

https://www.kindercoachtamara.be

 

/door

welk effect heeft een narcistische ouder op het kind?

Thuis moet een plaats van comfort, veiligheid en onvoorwaardelijke liefde zijn. 

Thuis is waar kinderen leren, groeien en zichzelf ontwikkelen. Idealiter zouden ze zich daar gesteund en gekoesterd moeten voelen door hun familie.

Bij kinderen met een narcistische ouder is de omgeving giftig. Voelt het als ene gevangenis, ook al lijkt het van buitenaf een sprookje.  En wanneer thuis zo onveilig aanvoelt, zijn kinderen vatbaar voor ongunstige ervaringen die hen de rest van hun leven kunnen beïnvloeden. 

Gebrek aan veilige hechting

Wanneer wij op deze wereld komen als baby zijn wij volledig weerloos. We rekenen op onze verzorgers voor onze basisbehoeften omdat we het zelf niet kunnen. We vertrouwen op onze zorgverleners om in deze basisbehoeften te voorzien. In de vroege kinderjaren is er dus niets dat de band tussen de verzorger en het kind echt kan vervangen. 

In gezonde en liefdevolle huizen zijn onze zorgverleners gevoelig en afgestemd op onze behoeften. Ze geven ons bevestiging. Ze beantwoorden aan onze fysieke behoeften zoals luiers verschonen, eten geven, zorg als we ziek zijn,.. maar ook stemmen ze af op de emotionele behoeften, wanneer we verdrietig zijn, …

Spijtig genoeg is er in een toxische ouder niet genoeg aanwezig om te voldoen aan de behoeften van het kind. Veel mensen denken onmiddellijk aan fysieke verwaarlozing en ja dat kan zeer ernstig zijn, maar de emotionele verwaarlozing kan veel verraderlijker en gevaarlijk zijn. Het kind krijgt niet de steun die hij of zij nodig heeft omdat de narcistische ouder vooral naar zijn/haar eigen behoeften kijkt. 

Als gevolg hiervan kan het kind opgroeien met een gevoel van onzekerheid, angst of zelfs verlatenheid. Hij of zij kan wantrouwen in anderen ervaren. Dit gebrek aan veilige gehechtheid maakt het voor kinderen een uitdaging om het gevoel te hebben dat ze er veilig op kunnen vertrouwen dat mensen er echt voor hen zijn in tijden van nood.

Grenzen

Structuur is de hoeksteen van een gezonde groei en alle kinderen hebben grenzen nodig. Ze moeten hun grenzen kennen , maar ook hun grenzen aangeven.

In een gezonde omgeving volgen ouders passende grenzen voor hun kinderen. Deze grenzen zijn niet bedoeld als bestraffend of hatelijk. Goede grenzen zijn gemaakt met liefde, intentie en bescherming. Ze zijn duidelijk en worden gevolgd. Niet toxische ouders blijven hier consistent in. Zo leren kinderen ook rekening te houden met behoeftes van anderen en met hun eigen behoeftes.

In giftige huizen zijn grenzen meestal niet aanwezig of enorm inconsistent. Het kind weet niet in welke stemming de ouder die dag zal zijn. Op een dag zal er een regel gelden. De volgende zal het niet meer zo zijn. 

Slecht voorbeeld van gezonde relaties

Als we denken aan ongunstige ervaringen uit onze kindertijd, denken we vaak aan openlijke uitingen van misbruik of andere fysieke gebeurtenissen.  Wanneer kinderen gelukkige en gezonde ouders observeren, leren ze over de kernprincipes van respect en liefde. Ze nemen op hoe volwassenen elkaar zouden moeten behandelen, zelfs in tijden van stress of conflicten. Ouders spelen een cruciale rol bij het direct en indirect modelleren van hoe volwassenen met elkaar moeten communiceren en omgaan. 

Maar wat als de ouders altijd ruzie maken of elkaar beledigen? Wat gebeurt er als een ouder fysiek of emotioneel giftig is? Wat als kinderen opgroeien met voortdurende kritiek, verwijten en intense conflicten? 

Ze hebben de neiging om zelf te worstelen in intieme relaties. Deze ongunstige jeugdervaring zorgt er vaak voor dat kinderen deze lelijke cycli in hun volwassen leven herhalen. Ze zullen vaak partners kiezen die op een of meer van hun toxische verzorgers lijken. Ze kunnen misbruikers of slachtoffers van misbruik worden. 

Stunted identiteitsontwikkeling

Kinderen beginnen al op jonge leeftijd met het verkennen van hun voorkeuren en passies. Dit wisselt van dag tot dag. Dit experimenteren is normaal. Kinderen vinden het leuk om zichzelf uit te drukken , ze reageren nieuwsgierig en met inzicht op de wereld om hen heen. 

In gezonde gezinnen moedigen ouders deze verkenning aan, ze tonen interesse in het leven van hun kind. Ze stellen vragen zonder oordeel. Hoewel het normaal is bepaalde voorkeuren te hebben voor wat uw kind wel en niet doet, forceren deze ouders deze verwachtingen niet.

In toxische omgevingen kunnen een of beide ouders echter hard zijn tegenover hun kinderen. Ze hebben vaste ideeën over wat het kind wel en niet zal doen. Ze kunnen het kind bekritiseren, uitlachen, weigeren om bepaalde interesses na te streven. Als het kind belangen nastreeft die buiten de harde regels vallen, kunnen ouders reageren met vijandigheid en bedreigingen   .

Deze hardheid kan nadelig zijn voor de identiteitsvorming van het kind. Kinderen kunnen een enorm gevoel van schaamte en een laag zelfbeeld ervaren. Het kind kan opgroeien terwijl het probeert de toxische ouder een plezier te doen. Hij of zij kan ook moeite hebben om individuele behoeften te onderscheiden van de behoeften van anderen. Hij of zij kan het moeilijk hebben op te komen voor zijn of haar mening en zijn of haar grens aan geven.

Gebroken vertrouwen 

Zonder vertrouwen is het thuis niet veilig. Het wordt een plaats om te overleven in plaats van een plaats van koestering. Dus bij toxische omgevingen worden kinderen geleerd om gene vertrouwen te hebben.

Kinderen moeten hun ouders kunnen vertrouwen, zowel impliciet als expliciet. Ze zijn immers afhankelijk van hun ouders voor hun basislevensbehoeften. Ze moeten het gevoel hebben dat ze op hen kunnen vertrouwen. Zelfs als kinderen ouder worden, is dit vertrouwen nog steeds belangrijk. Tieners moeten weten dat hun ouders van hen houden, zelfs als ze rebelleren, uit elkaar drijven of meer tijd met vrienden doorbrengen.

In toxische gezinnen vertrouwen mensen elkaar niet. Ouders vertrouwen hun kinderen niet, kinderen vertrouwen hun ouders niet en ouders vertrouwen elkaar vaak niet. Het is een constante cyclus van schaamte, angst en wrok. 

Kinderen in deze gezinnen groeien vaak op met het gevoel verwaarloosd en onbemind te zijn. Ze zijn misschien wanhopig op zoek naar goedkeuring voor anderen. 

Uw kinderen beschermen tijdens hun kindertijd

Als ouder wil je het goed doen met je kinderen. Je houdt van ze en je wilt ze het best mogelijke leven geven.

Wanneer u er echter voor kiest om bij een gewelddadige of toxische partner te blijven, brengt u de veiligheid en integriteit van uw kind in gevaar. Je kiest ervoor om het negatieve, afschuwelijke gedrag te accepteren. En die keuze kan verwoestende gevolgen hebben voor uw kinderen. 

Hoewel het misschien eng lijkt, kan de beste keuze zijn om te overwegen om uit de relatie te stappen. 

Ja, uw exitstrategie kan tijd en planning vergen. Ja, het kan pijnlijk en verwoestend aanvoelen. Als ouder heb je echter de plicht om je kinderen zo goed mogelijk te beschermen en lief te hebben. Hoe langer je ziek blijft, hoe meer risico je loopt om de mensen van wie je het meest houdt te kwetsen.

Maar hoe bescherm ik dan mijn kinderen als ik weg ga uit de relatie? Wel, door het voorbeeld te geven dat zulk gedrag niet aanvaardt kan worden, geef jij eigenlijk al het voorbeeld hoe het wel moet. ben jij al bezig met de juiste modellering. Je kind zal hierin ook groeien, je kind zal hierin ook zijn grenzen leren aangeven, je kind zal hierin leren wat onvoorwaardelijke liefde is. Op deze manier komt jouw kind later ook minder snel in een toxische relatie terecht.

Opgroeien bij ene narcist heeft gevolgen, sowieso. Maar een gezonde thuis creëren kan  ervoor zorgen dat deze gevolgen miniem kunnen zijn, dat de cirkel wel doorbroken kan worden en terug leren vertrouwen hebben.

Herken jij jezelf of jouw kind in deze situatie?

Is jouw partner of ex partner narcistisch en wil je aan de slag met jezelf of je kinderen?

Boek snel jouw afspraak. https://www.kindercoachtamara.be

Veel liefs

Tamara

/door

Stop met te verwachten dat de narcist een goede ouder zal zijn als die het nooit geweest is

Ik had onlangs nog met een vriendin een gesprek hierover.

Ze blijft ergens hoop houden dat haar ex man zich toch gaat “herpakken” en dat hij toch een goede vader zal worden.

Ik zei het ook tegen haar; Stop met verwachten dat de narcist een goede ouder is!!!

Dat is het eerste stap!

In mijn praktijk vraag ik vaak aan mijn cliënten :als hij /zij niet wil communiceren, verhuisd is, wat verwacht je dan echt dat er op dit moment zal gebeuren?

Als ze geen ondersteuning hebben geboden of niet meegeholpen hebben de laatste tijd (of zelfs in de relatie) ,waarom denkt je dan dat ze nu wel plotseling zullen veranderen en een standup-ouder zullen worden?

We moeten stoppen met te verwachten dat de narcist plotseling zal veranderen en ineens toch een goede ouder zal worden of het zal inzien en ineens alles anders zal willen doen, uit liefde voor zijn/haar kind. 

De meeste narcisten hebben zelf een narcistische ouder. Alles wat ze weten is disfunctioneren, gebrek aan verantwoordelijkheid, gebrek aan empathie,..

Als we ons ervan bewust zijn dat we te maken hebben met een narcistisch individu, moeten we stoppen met te verwachten dat ze zich op een andere manier gedragen dan een narcistisch individu.

de narcist en zijn kind

Als we weten dat we te maken hebben met een narcistisch persoon moeten we eigenlijk alle verwachtingen los laten en er niet meer vanuit gaan dat ze zorgzaam, verantwoordelijk, empathisch, correct,.. zullen zijn. Narcisten zijn onvoorspelbaar. Wij moeten degene zijn die stabiliteit geven aan de kinderen en de kinderen wel de voorspelbaarheid geven (de goede dan 😉 )

Want voorspelbaarheid kan een narcist wel aan zijn/haar kinderen geven: de negatieve voorspelbaarheid naar geen zorg, naar het wispelturige, naar de agressie, naar het moeten boeten ,.. Maar wat we de kinderen willen tonen is dat er een onvoorwaardelijke liefde is, iets dat ze bij de narcist niet kunnen vinden…en nooit zullen vinden…

Daarom hoef jij dat uiteraard niet te gaan verkondigen aan je kind(eren) want we willen natuurlijk niet dat jij hen gaat beïnvloeden met jouw ideeën maar wat wel belangrijk is, is om het kind niet teveel van de ouder te laten verwachten. Zo raakt het kind niet steeds teleurgesteld.

Ik zei onlangs nog op mijn pagina dat een papa vroeg dat zijn dochter “hem zou aanvaarden als hij is”. Klopt…. en die boodschap heb ik ook gebracht. En daar begint het bij de kinderen mee. Want net zoals jij als ouder die een verwachting heeft naar de narcist, heeft jouw kind ook verwachtingen. Door de verwachtingen los te knippen, kan je daar ook niet meer teleurgesteld in worden.

Laat je kind zelf nadenken over wat er gebeurd. Laat je kind zelf naar jou komen en wees er dan voor jouw kind. Laat jouw kind die inzichten krijgen zodat jouw kind later niet in de val loopt bij andere narcisten waar men in het leven sowieso nog zullen mee te maken hebben.

Laat je kind zijn of haar grens aangeven! Iets wat een kind van een narcist niet mag en kan doen. Leer het dat het belangrijk is om je grens aan te geven. jij als gezonde ouder kan dit. Jij kan jouw kind hiermee wel bijstaan door gewoon in jouw eigen opvoeding naar hen grenzen te stellen en die ook van hen te respecteren.

Kinderen kunnen bij narcisten moeilijk zichzelf ontwikkelen. Laag zelfbeeld, donkere gedachten, geen keuzes kunnen maken,anorexia, krassen, verkeerde vrienden, slechte schoolresultaten, .. allemaal zaken die kunnen voortvloeien van een narcistische opvoeding.

 

De goedbedoelde adviezen die allemaal maar kwaad aanrichten

Heel vaak krijgt men de raad om toch maar verder te gaan in het belang van het kind en de “strijd” op te geven. Welbedoelde, maar schadelijke, adviezen die niet helpen met het scheiden van een narcist. Ik leg dit ook in mijn trainingen uit: https://kindercoachtamara.be/product/online-training-voor-ouders-die-scheiden-van-een-narcist-met-kinderen/

Wat we wel kunnen doen is werken volgens het solo parallel ouderschap. Je gaat daar ook bij jezelf gaan kijken, jouw eigen “bubbel” te gaan stellen. we hoeven geen manipulerende beledigende en controlerende mensen in ons leven te houden. We moeten wel ouder zijn. Wij gaan wel de verantwoordelijkheid aan want narcisten doen het niet.  Wij laten de cyclus van het misbruik los en gaan verder als een nieuw gezin ; jij en jouw kinderen!

Als je een kind deelt met een narcist, vraag jezelf dan af: wat verwacht je? En waarom zou je verwachten dat de narcist anders is?

De ouder als voorbeeld en vorming van onze kinderen hun zijn.

Afstand nemen en afstand houden van de narcist houdt een zekere mate van  aanvaarding in. Het gaat om het loslaten van de oude overtuigingen van een intact gezin. Ook al lijkt dit een intact gezin, dit is het nooit geweest want als er sprake is van (emotioneel) misbruik en verwaarlozing, heb je geen intact gezin!

Proberen de narcist te dwingen een goede ouder te zijn, bewijst niemand een dienst, vooral onze kinderen niet. We moeten die oude paradigma’s doorbreken om eraan vast te houden in het belang van het gezin of in het belang van de kinderen, terwijl het hen in werkelijkheid schade berokkent. Als we betrokken zijn bij narcisten en we proberen hen te dwingen goede ouders te zijn of hen te dwingen om op de een of andere manier in ons leven te blijven, moeten we kijken naar de schade die het aanricht zowel bij de kinderen als bij ons. Als we jonge kinderen en tieners hebben die zelfmoord plegen vanwege hun narcistische ouder vanwege gevoelens van hulpeloosheid, moeten we iets anders doen omdat onze kinderen de klap op zich nemen….

De relatie die we hebben met onze ouders is de basis van ons interpersoonlijk leren. Hoe we als kinderen worden verzorgd en opgevoed, heeft rechtstreeks invloed op hoe we onszelf, de wereld om ons heen en onze plaats daarin zien.

Als het gaat om het reguleren van onze stemmingen, het vormen van relaties met anderen en het beheersen van onze emoties, zijn onze ouders onze belangrijkste rolmodellen. Hoe we met anderen communiceren en persoonlijke relaties aangaan, draait rechtstreeks om onze ervaringen met onze ouders tijdens onze vormingsjaren. We kijken naar onze ouders voor steun, aanmoediging, begeleiding en liefde. Maar wat gebeurt er met ons als onze ouder niet in staat is een emotioneel verbonden relatie met ons aan te gaan?

Een narcistische ouder zal door hun kinderen heen leven terwijl ze tegelijkertijd hun successen minimaliseren. Narcistische ouders zullen graag bij anderen opscheppen over hun kinderen en de eer opstrijken voor hun prestaties, maar zullen zich innerlijk bedreigd voelen door de individuele ontwikkeling van hun kinderen. Narcistische ouders hebben de neiging erg kritisch te zijn over hun kinderen en stellen onrealistische verwachtingen aan hen door ze te manipuleren, door hen te laten boeten, door hen te kleineren.

Als kind kunnen we niet weten wat narcisme is, hoe ze te werk gaan. Maar is het wel belangrijk ergens erkenning te krijgen in de verwarrong die ze voelen. Het niet mogen zijn, het niet kunnen zijn… In dit proces kan heel veel pijn en verdriet tot uiting komen. Mocht je dit in je kind herkennen, laat jouw kind best begeleiden door een professional MET kennis van narcisme!

Het beste geschenk dat u uw kinderen kunt geven, is uw eigen genezing en het loskomen van de narcist

Ouders zijn een rolmodel schreef ik zonet al, maar ook jij als ouder kan jouw kind tonen dat je geen angst meer hebt, dat je je niet meer laat bedreigen, niet meer laat manipuleren, niet meer laat beliegen en je zelf jouw grenzen kan trekken en jouw leven zelf onder controle hebt en kan hebben.

Ook al ben je niet meer samen, toch kan jij op dat vlak veel voor jouw kind(eren ) betekenen.

Wanneer je zelf niet meer in het web van een narcist zit, ga je ook niet zozeer mee in de emotie die erbij komt kijken en kan je je kind bijstaan op een neutrale en nuchtere manier.

Wil jij zelf sterk staan zodat je je kinderen kan bijstaan?

Ik help jou daar graag bij…

Veel liefs

Veel moed

Tamara

 

/door

ordinaire vechtscheiding of is er meer aan de hand?

Vaak worden ouders gezien als in strijd waar de scheiding een impact heeft op de kinderen.
De ruzies over het ondergoed, de speldjes, de voetbalschoenen, haartooi,.
Wanneer men gewoon naar de situatie kijken als hulpverleners of rechters, zien we enkel ouders die elkaar het licht niet gunnen en alles uitvergroten en worden deze al snel gecategoriseerd onder de vechtscheidingen.
Maar achter deze “strijd” zit vaak een ander beeld! Als we even verder gaan kijken kunnen we de constante pesterijen hierachter zien. We zien 1 ouder die waarschijnlijk wel aan partnergeweld doet, aan pesterijen, aan emotionele of fysieke kindermishandeling en de andere ouder die zich gaat verzetten door de grenzen te trekken. Deze grenzen komen dan over als “constante tegenwerkingen”  naar de andere ouder.
De toxische ouder weet perfect hoe men deze reactie kan uitlokken en ja dit kan zijn met de speldjes, met ondergoed, met uren van de wissel niet te respecteren,..
Omdat deze onder de vechtscheiding vallen moeten ouders gaan samenzitten en samenwerken, verplichte gesprekken, verplichte trajecten. Zo krijgt de toxische ouder nog meer ruimte voor verdere manipulaties en openingen naar de gezonde ouder.
De gezonde ouder kan op deze manier niet herstellen.
Dit voelt voor de gezonde ouder heel onveilig aan, en terecht! De onveiligheid en het trauma wordt niet (h)erkend.  Niet bij de kinderen en niet bij de gezonde ouder.
Daarom is het zo belangrijk om verder te gaan met de MASIC methode in deze gevallen, zodat de situatie duidelijk wordt en het niet de gewone “ordinaire vechtscheidingen ” zijn.
Ik noem deze “pestscheidingen”…
Gezonde ouders gaan niet zozeer vragen om het contact te stoppen, ook al weten ze waar de kinderen door gaan en ook al weten ze dat dit rust zou brengen voor hen. Zij gaan hun kinderen niet overbelasten met de verhalen, ze gaan ervoor zorgen dat ze een normale jeugd kunnen hebben ondanks alles. Toch zal de gezonde ouder met de vinger gewezen worden als over beschermend, als niet kunnen loslaten, als alles uit te vergroten,..als toxisch…en dit terwijl het toxische gedrag van de andere ouder komt.
Vaak kunnen we via het solo parallel ouderschap ook deze rust vinden en het spel stoppen van de toxische ouder. We moeten er ook voor zorgen dat de ouders en kinderen zich op elk moment veilig en gehoord voelen.
Ik hoor vaak dat kinderen gehoord zijn door rechters, instanties, politie, CLB’s,… maar dat niemand er iets mee doet. Of dat hulpverlening zegt dat het vertrouwelijk is en deze info terugkoppelt naar de toxische ouder.
Dit moeten de kinderen daarna beboeten en de kinderen komen in een cirkel terecht van wantrouwen, wensen niet meer mee te werken, willen of durven niets meer te zeggen,…
Dan zie je de gezonde ouder die zich nog meer gaat verzetten, want de kinderen zitten hier nu in de knel door externe instanties.
En deze zien dit als “niet meewerkende ouder ” terwijl de toxische ouder net dit resultaat voorzien had…en op gehoopt had…
Met solo parallel ouderschap gaan we de focus van de andere ouder gaan wegnemen, terug de focus gaan leggen op jouw eigen gezin.
Enkel hierdoor kom je uit die spiraal.
En deze kan in het begin inderdaad moeilijk zijn. Het is omdenken.
Maar ik hoor vaak dat dit inderdaad een rust brengt.
De meest voorkomende “fout” dat men maakt is het contact dan helemaal afkappen, dit is natuurlijk niet de bedoeling van solo parallel ouderschap. We gaan wel kijken wat wel te escaleren is, waar we geen moeite meer insteken, wat wel verplicht is in de verantwoordelijkheid te melden naar de nadere ouder,…
Wil jij de rust terug via solo parallel ouderschap?
Wil jij het onderliggende probleem bloot leggen via de MASIC methode?
Ik help jullie graag verder
Veel liefs
Tamara
Wil je graga de online training volgen?
Deze kan je onmiddelijk aankopen via volgende link:
/door

als ze die oude koeien niet begrijpen, kan men het niet door hebben en blijft het doorgaan! Waarom de MASIC Methode zo van belang is!

Daar zit ze dan, huilend in mijn zetel.

Ze had bezoek van een overheidsinstantie, opgelegd door de jeugdrechtbank. Ze wilden samen met haar de tijdslijn maken, maar steeds als ze begon over haar ex partner snoerden ze haar de mond want ‘dat waren oude koeien uit de gracht halen’ Ze mocht niets zeggen over haar ex partner, de papa van haar kinderen. Maar kon zich ook niet verdedigen, ze voelde zich in het nauw gedreven, werd boos en was … de boeman…

Maar ,…ging ze verder “als ze die oude koeien niet begrijpen, kan men het niet door hebben en blijft het doorgaan”

Het klopt! Het klopt volledig! Meestal is er in een toxische relatie al sprake van zulke zaken en deze gaan alleen maar verder na de scheiding. Maar omdat men vaak het klassieke boekje gaat volgen, en niet aan waarheidsbevindingen gaat doen, dan zien ze zulke zaken niet in de overheidsinstellingen. Men maakt dan al gauw een beeld op van de ouder die zich probeert te verdedigen en ondertussen blijft het “spel” maar doorgaan, ten koste van de kinderen! En dit terwijl de instanties net de kinderen willen beschermen in hun opzicht!

Met de MASIC methode, ontworpen door Prof Dr. Corine De Ruiter, is er een wetenschappelijk onderbouwende test waar we wel mee aan de slag gaan in de hulpverlening om zo wel een beeld te krijgen waar de pijnpunten zich bevinden en om zo te zorgen dat de kinderen wel uit de strijd gehaald worden, dat ze niet meer ingezet worden als pion of als strijdmiddel.

MASIC- Mediator’s Assessment of Safety Issues and Concerns

Dit is eigenlijk een feitenonderzoek, een wetenschappelijke onderbouwde methode, die ingezet worden bij scheidingen en is noodzakelijk om de meest geschikte aanpak te kiezen. Een van de belangrijkstee elementen hierin zijn inderdaad aan de slag gaan met bewijzen en van (mogelijk) partnergeweld, tijdens de relatie ,na de scheiding of in het afgelopen jaar.

In een groot aantal landen (o.a. Canada, Australië en een aantal staten van de VS) is screening op partnergeweld een verplicht onderdeel in een echtscheidingstraject. In Australië gelden sinds maart 2009 de Family Violence Best Practice Principles voor familierechters, die gebaseerd zijn op de wetenschappelijke kennis over huiselijk geweld (family violence). Bepaalde typen partnergeweld vormen een contra-indicatie voor gezamenlijke ouderschapsbemiddeling/mediation. (bron prof Dr Corine De Ruiter)

Bij de MASIC methode gaan we gaan kijken , tijdens een gestructureerd interview dat bij elke ouder apart afgenomen wordt naar verschillende vormen van partnergeweld. Dit kan op fysiek vlak zijn, op emotioneel vlak, stalking,.. Vervolgens ga ik aan de slag met informatie uit de twee interviews en aanvullende informatie zoals effectieve feiten en bewijzen. (politiegegevens, medische gegevens,…) Hier wordt dan een beoordeling van gemaakt

In Nederland wordt een pilot met de MASIC Methode bij Veilig Thuis, de Raad voor de Kinderbescherming en Sterk Huis  uitgevoerd. De ervaringen met de MASIC zijn positief: professionals die ermee werken geven aan dat ze met de MASIC ontdekken wat er aan de hand is in de relatie tussen de ouders en in het type partnergeweld, waardoor duidelijker wordt of er maatregelen nodig zijn om de veiligheid in het gezin te vergroten en/of dat mediation niet geschikt is. Ook ouders zelf zijn positief over het uitgebreide interview; zij ervaren het onderzoek als zorgvuldig en zij krijgen soms groter inzicht in de redenen van de scheiding. (Bron; Prof Dr Corine De Ruiter)

Ik werk hier al een paar jaar nu mee en ik zie inderdaad dat ouders gerust gesteld worden, ze hoeven zich niet te verdedigen, ze hoeven geen zorgen te maken over het beeld dat over hen werd opgehangen… Ze kunnen me alles zeggen maar ik kan enkel rekening houden met hetgeen er effectief gebeurd is en net dat brengt ook de kinderen in een veilige positie want net dan kunnen we de juiste hulp bieden aan de kinderen EN aan de ouders!

Wil jij dit ook? Ik help jullie graag verder…

Veel liefs

Tamara

https://www.kindercoachtamara.be

wil jij met een online training aan de slag vanuit jouw veilige thuis?

https://kindercoachtamara.be/product/online-training-voor-ouders-die-scheiden-van-een-narcist-met-kinderen/

 

 

/door