Tag Archief van: co-ouderschap

Hoe kon het zo ver komen in België?

Sinds het artikel over Sofietje in HLN lijkt het alsof de mensen niet meer zwijgen. Gelukkig denk ik maar!

Velen hebben de redactie gecontacteerd, APACHE heeft een nieuw verhaal naar buiten gebracht, verschillende verhalen. … Allemaal zaken waar ouders en kinderen mee geconfronteerd worden in de rechtbank, in een schreeuw om hulp om hun kinderen te beschermen en waar dit zich tegen hen keerde.

Gisteren zag ik de film op Netflix, Take care of Maya. En dan denk je dat dit een ver van mijn bed show is. Maar helaas zie ik de laatste jaren zulke zaken ook hier in België gebeuren. Kinderen die onterecht geplaatst worden, waar er een vendetta tegen mama of papa loopt, waar ze mama of papa aan de schandpaal nagelen. Ik herinner me zo een een vrouw, jaren geleden is ze naar Zuid Afrika gaan wonen, haar kinderen waren geplaatst, ze mocht ze niet meer zien, heel kort op bezoek en onder begeleiding,.. Deze vrouw zat in een pestscheiding, ze hebben een beeld van haar opgehangen en België heeft dit mee opgenomen… Deze vrouw was zelf psychologe, ze hebben haar volledig gekraakt, is zelf “opgespoord” geweest op TV . Haar carrière was helemaal gedaan. Zij kon niet meer. Ik begreep het toen niet, het was mijn eerste verhaal dat ik toen hoorde. Nu, zoveel jaren later denk ik nog vaak aan haar… ze was opgejaagd wild, het was kwestie van tijd tot ze ging doen waartoe men haar ging drijven… gelukkig heeft ze haar rust gevonden… haar kinderen zijn hier nog…Haar trauma nam ze wel mee naar Zuid Afrika…. En hopelijk kan ze ooit haar kinderen wanneer ze meerderjarig zijn, dat duurt nu niet lang meer, wel in haar armen terug sluiten…

En dan met de berichten rond het VK en de andere instanties die naar boven komen denk ik, hoe kunnen we dit stoppen? Hoe kan het dat zo een systeem dat moet opkomen voor kinderen, zich kan inlaten in zulke onprofessionele gedachtegangen? In zulke vooroordelen? In zulk machtsvertoon?

Hulpverleners zijn ook maar mensen is het excuus dat er dan gegeven wordt. Tuurlijk zijn we allemaal maar mensen! Maar door vooroordelen en aannames ipv feitenonderzoeken gaan we die kinderen niet helpen. In Nederland wordt al meer met de MASIC methode gewerkt in rechtbanken. Omdat ze daar ook naar de feiten gaan kijken. En daar draait het om!

Hoe kan het VK 5 jaar zo verder gedaan hebben zonder dat ze werden tegengehouden? Moeten we ons dan niet eens gaan afvragen hoeveel macht we bepaalde personen geven in een dossier? Een dossier waar namen van kinderen achter schuilen, waar het gaat om kinderen! Moeten we ons eens niet gaan afvragen of justitie een andere aanpak kan invoeren?

En inderdaad vaak denk je bij een aanmelding; oh typisch geval van ouderverstoting. Maar het is aan ons als hulpverlener om daar neutraal bij te blijven, elk “dossier” los te koppelen van elkaar en de emoties opzij te zetten en met een eerlijk en klare bril elke situatie te bekijken. Dat is onze plicht als we met deze materie aan de slag gaan! Dat is onze plicht naar de toekomst van die kinderen toe!

Minister Crevits gaat het nu onderzoeken, heel goed, maar wat met de andere verhalen van wat er gebeurd? Want er zijn nog ontelbare verhalen… maar die vallen niet onder minister Crevits dus daar is ze niet toe bevoegd. Hoe blind blijven we? Is vrouwe justitia blind of wil ze het gewoon niet zien? Hoeveel meer moeten we nog met kinderleventjes spelen?

Natuurlijk zijn er wel mensen en organisaties die het wel zien, begrijp me niet verkeerd. Ik hoor heel wat succesverhalen ook. Maar het is triest dat parket en justitie bijvoorbeeld elkaar zo slecht opvolgen. Dat alles zo lang moet duren. Dat … dat het zo fout loopt ten koste van mensenlevens en kinderen hun leven en toekomst…

Ik ben vooral corona zowat afgestapt van de media,… maar deze verhalen mogen van mij door de media verder naar boven gehaald worden. Zulke verhalen moeten gewoon het daglicht blijven zien of het daglicht eindelijk eens zien. Zulke verhalen moeten gehoord worden, moeten een mond krijgen, een gezicht krijgen, zulke verhalen mogen niet meer gezwegen worden…

Zit jij met jouw verhaal? Kom ermee naar buiten!

Mijn belofte is dat ik elke aanmelding wel nuchter, klaar en zonder vooroordeel zal bekijken, voor zolang ik in deze materie werk…

Veel liefs en veel moed

Tamara

https://www.kindercoachtamara.be

/door

Anonieme brief aan gescheiden ouders

Deze brief las ik doordat scheidingsexpert en relatiebemiddelaar Eric De Corte hem deelde.

De brief kwam anoniem in zijn bus en verwoordt perfect wat een conflictueuze echtscheiding betekent voor een kind, zelfs al denken de ouders goed met de situatie te zijn omgegaan.

Anonieme brief

“Lieve papa, lieve mama. Ja, dat zien jullie goed. Er staat niet lieve papa én mama boven deze brief. Jullie in één adem noemen, druist te veel in tegen mijn gevoelens. Want jullie zijn niet samen en wat mij betreft, zijn jullie dat nooit geweest. Ik was zes toen jullie scheidden, ondertussen 38 jaar geleden. Ik kan me niet eens herinneren dat jullie ooit een stel waren. Ik kan het me ook niet voorstellen. Jullie zijn zulke twee verschillende mensen. Het lijkt me schier onmogelijk dat jullie ooit van elkaar gehouden hebben. Maar goed, dat was ook niet zo, als ik papa moet geloven. Ik heb het hem vaak genoeg horen zeggen: ‘Van jouw moeder heb ik nooit echt gehouden’. Oké, bedankt papa. Dus ik ben niet eens in liefde verwekt en uit liefde geboren. Fijn om dat te weten.

Het was natuurlijk een andere tijd, 38 jaar geleden. Niemand scheidde. ‘We hoeven de vuile was niet buiten te hangen’, zei mama. Ze zei wel meer dingen: dat mijn vader haar toch echt wel heel slecht behandeld had bijvoorbeeld. Dat vertelden mijn tantes me ook regelmatig: ‘Wat jouw vader je moeder heeft aangedaan toen hij er met die sloerie vandoor ging…’ En papa was aan de andere kant van de lijn ook niet onverdeeld positief over mama. ‘Ze was altijd ontevreden’, zei hij dan. ‘Niks was ooit goed genoeg. Al dat gezeur, ik kon er niet meer tegen’. Ik ben jullie. Ik ben half-papa, half-mama. Er is een helft van mij die jullie afwijzen. Die jullie mijn hele jeugd verloochend hebben. Weet je hoe dat voelt? Als mijn man tegen mijn dochter zegt: ‘Wat lijk je toch op je moeder’, dan is dat positief. Als papa dat vroeger tegen me zei, kon ik wel door de grond zakken. Bij papa was ik te veel mama, bij mama te veel papa. Het is nog een meevaller dat ik er niet schizofreen van ben geworden.

Ik ben half-papa, half-mama. Er is een helft van mij die jullie allebei afwijzen. Weet je hoe dat voelt?

‘Eigenlijk heb je nooit veel last van onze scheiding gehad’, beweren jullie af en toe. Pardon? Ik ben nooit met de vader van mijn kinderen getrouwd. Niet omdat ik het niet durfde, maar omdat ik niet wist hoe ik dat zou moeten regelen, zo’n bruiloft met een moeder en vader die elkaars bloed wel kunnen drinken. Ik lag te zweten in het kraambed uit angst dat jullie elkaar per ongeluk tegen het lijf zouden lopen. Kinderfeestjes, verjaardagen, we vieren alles zonder opa en oma. Want jullie samen in een kamer, dat gaat echt niet. En nu zijn jullie allebei begin zeventig. Binnenkort doet mijn oudste dochter eindexamen. ‘Ik wil er graag bij zijn’, zei de trotse opa. ‘Eva vindt het fijn als ik kom’, verkondigde oma. En jullie beweerden ook nog eens dat het na 38 jaar best kon, samen in één kamer. ‘Gezellig toch?’ Nee! Nee, dat vind ik dus niet gezellig. Dat vind ik hypocriet! 38 jaar geleden hadden jullie het ‘gezellig’ moeten regelen. Nu is het te laat. Het hoeft niet meer. Liefs, A.”

 

Wil jij het voor jouw kinderen anders doen?

Willen jullie eraan werken?

willen jullie ouders zijn voor jullie kinderen en ex partners?

Ik help jullie graag verder

Veel liefs

Tamara

https://www.kindercoachtamara.be

 

/door

ordinaire vechtscheiding of is er meer aan de hand?

Vaak worden ouders gezien als in strijd waar de scheiding een impact heeft op de kinderen.
De ruzies over het ondergoed, de speldjes, de voetbalschoenen, haartooi,.
Wanneer men gewoon naar de situatie kijken als hulpverleners of rechters, zien we enkel ouders die elkaar het licht niet gunnen en alles uitvergroten en worden deze al snel gecategoriseerd onder de vechtscheidingen.
Maar achter deze “strijd” zit vaak een ander beeld! Als we even verder gaan kijken kunnen we de constante pesterijen hierachter zien. We zien 1 ouder die waarschijnlijk wel aan partnergeweld doet, aan pesterijen, aan emotionele of fysieke kindermishandeling en de andere ouder die zich gaat verzetten door de grenzen te trekken. Deze grenzen komen dan over als “constante tegenwerkingen”  naar de andere ouder.
De toxische ouder weet perfect hoe men deze reactie kan uitlokken en ja dit kan zijn met de speldjes, met ondergoed, met uren van de wissel niet te respecteren,..
Omdat deze onder de vechtscheiding vallen moeten ouders gaan samenzitten en samenwerken, verplichte gesprekken, verplichte trajecten. Zo krijgt de toxische ouder nog meer ruimte voor verdere manipulaties en openingen naar de gezonde ouder.
De gezonde ouder kan op deze manier niet herstellen.
Dit voelt voor de gezonde ouder heel onveilig aan, en terecht! De onveiligheid en het trauma wordt niet (h)erkend.  Niet bij de kinderen en niet bij de gezonde ouder.
Daarom is het zo belangrijk om verder te gaan met de MASIC methode in deze gevallen, zodat de situatie duidelijk wordt en het niet de gewone “ordinaire vechtscheidingen ” zijn.
Ik noem deze “pestscheidingen”…
Gezonde ouders gaan niet zozeer vragen om het contact te stoppen, ook al weten ze waar de kinderen door gaan en ook al weten ze dat dit rust zou brengen voor hen. Zij gaan hun kinderen niet overbelasten met de verhalen, ze gaan ervoor zorgen dat ze een normale jeugd kunnen hebben ondanks alles. Toch zal de gezonde ouder met de vinger gewezen worden als over beschermend, als niet kunnen loslaten, als alles uit te vergroten,..als toxisch…en dit terwijl het toxische gedrag van de andere ouder komt.
Vaak kunnen we via het solo parallel ouderschap ook deze rust vinden en het spel stoppen van de toxische ouder. We moeten er ook voor zorgen dat de ouders en kinderen zich op elk moment veilig en gehoord voelen.
Ik hoor vaak dat kinderen gehoord zijn door rechters, instanties, politie, CLB’s,… maar dat niemand er iets mee doet. Of dat hulpverlening zegt dat het vertrouwelijk is en deze info terugkoppelt naar de toxische ouder.
Dit moeten de kinderen daarna beboeten en de kinderen komen in een cirkel terecht van wantrouwen, wensen niet meer mee te werken, willen of durven niets meer te zeggen,…
Dan zie je de gezonde ouder die zich nog meer gaat verzetten, want de kinderen zitten hier nu in de knel door externe instanties.
En deze zien dit als “niet meewerkende ouder ” terwijl de toxische ouder net dit resultaat voorzien had…en op gehoopt had…
Met solo parallel ouderschap gaan we de focus van de andere ouder gaan wegnemen, terug de focus gaan leggen op jouw eigen gezin.
Enkel hierdoor kom je uit die spiraal.
En deze kan in het begin inderdaad moeilijk zijn. Het is omdenken.
Maar ik hoor vaak dat dit inderdaad een rust brengt.
De meest voorkomende “fout” dat men maakt is het contact dan helemaal afkappen, dit is natuurlijk niet de bedoeling van solo parallel ouderschap. We gaan wel kijken wat wel te escaleren is, waar we geen moeite meer insteken, wat wel verplicht is in de verantwoordelijkheid te melden naar de nadere ouder,…
Wil jij de rust terug via solo parallel ouderschap?
Wil jij het onderliggende probleem bloot leggen via de MASIC methode?
Ik help jullie graag verder
Veel liefs
Tamara
Wil je graga de online training volgen?
Deze kan je onmiddelijk aankopen via volgende link:
/door

als ze die oude koeien niet begrijpen, kan men het niet door hebben en blijft het doorgaan! Waarom de MASIC Methode zo van belang is!

Daar zit ze dan, huilend in mijn zetel.

Ze had bezoek van een overheidsinstantie, opgelegd door de jeugdrechtbank. Ze wilden samen met haar de tijdslijn maken, maar steeds als ze begon over haar ex partner snoerden ze haar de mond want ‘dat waren oude koeien uit de gracht halen’ Ze mocht niets zeggen over haar ex partner, de papa van haar kinderen. Maar kon zich ook niet verdedigen, ze voelde zich in het nauw gedreven, werd boos en was … de boeman…

Maar ,…ging ze verder “als ze die oude koeien niet begrijpen, kan men het niet door hebben en blijft het doorgaan”

Het klopt! Het klopt volledig! Meestal is er in een toxische relatie al sprake van zulke zaken en deze gaan alleen maar verder na de scheiding. Maar omdat men vaak het klassieke boekje gaat volgen, en niet aan waarheidsbevindingen gaat doen, dan zien ze zulke zaken niet in de overheidsinstellingen. Men maakt dan al gauw een beeld op van de ouder die zich probeert te verdedigen en ondertussen blijft het “spel” maar doorgaan, ten koste van de kinderen! En dit terwijl de instanties net de kinderen willen beschermen in hun opzicht!

Met de MASIC methode, ontworpen door Prof Dr. Corine De Ruiter, is er een wetenschappelijk onderbouwende test waar we wel mee aan de slag gaan in de hulpverlening om zo wel een beeld te krijgen waar de pijnpunten zich bevinden en om zo te zorgen dat de kinderen wel uit de strijd gehaald worden, dat ze niet meer ingezet worden als pion of als strijdmiddel.

MASIC- Mediator’s Assessment of Safety Issues and Concerns

Dit is eigenlijk een feitenonderzoek, een wetenschappelijke onderbouwde methode, die ingezet worden bij scheidingen en is noodzakelijk om de meest geschikte aanpak te kiezen. Een van de belangrijkstee elementen hierin zijn inderdaad aan de slag gaan met bewijzen en van (mogelijk) partnergeweld, tijdens de relatie ,na de scheiding of in het afgelopen jaar.

In een groot aantal landen (o.a. Canada, Australië en een aantal staten van de VS) is screening op partnergeweld een verplicht onderdeel in een echtscheidingstraject. In Australië gelden sinds maart 2009 de Family Violence Best Practice Principles voor familierechters, die gebaseerd zijn op de wetenschappelijke kennis over huiselijk geweld (family violence). Bepaalde typen partnergeweld vormen een contra-indicatie voor gezamenlijke ouderschapsbemiddeling/mediation. (bron prof Dr Corine De Ruiter)

Bij de MASIC methode gaan we gaan kijken , tijdens een gestructureerd interview dat bij elke ouder apart afgenomen wordt naar verschillende vormen van partnergeweld. Dit kan op fysiek vlak zijn, op emotioneel vlak, stalking,.. Vervolgens ga ik aan de slag met informatie uit de twee interviews en aanvullende informatie zoals effectieve feiten en bewijzen. (politiegegevens, medische gegevens,…) Hier wordt dan een beoordeling van gemaakt

In Nederland wordt een pilot met de MASIC Methode bij Veilig Thuis, de Raad voor de Kinderbescherming en Sterk Huis  uitgevoerd. De ervaringen met de MASIC zijn positief: professionals die ermee werken geven aan dat ze met de MASIC ontdekken wat er aan de hand is in de relatie tussen de ouders en in het type partnergeweld, waardoor duidelijker wordt of er maatregelen nodig zijn om de veiligheid in het gezin te vergroten en/of dat mediation niet geschikt is. Ook ouders zelf zijn positief over het uitgebreide interview; zij ervaren het onderzoek als zorgvuldig en zij krijgen soms groter inzicht in de redenen van de scheiding. (Bron; Prof Dr Corine De Ruiter)

Ik werk hier al een paar jaar nu mee en ik zie inderdaad dat ouders gerust gesteld worden, ze hoeven zich niet te verdedigen, ze hoeven geen zorgen te maken over het beeld dat over hen werd opgehangen… Ze kunnen me alles zeggen maar ik kan enkel rekening houden met hetgeen er effectief gebeurd is en net dat brengt ook de kinderen in een veilige positie want net dan kunnen we de juiste hulp bieden aan de kinderen EN aan de ouders!

Wil jij dit ook? Ik help jullie graag verder…

Veel liefs

Tamara

https://www.kindercoachtamara.be

wil jij met een online training aan de slag vanuit jouw veilige thuis?

https://kindercoachtamara.be/product/online-training-voor-ouders-die-scheiden-van-een-narcist-met-kinderen/

 

 

/door