Thuis moet een plaats van comfort, veiligheid en onvoorwaardelijke liefde zijn. 

Thuis is waar kinderen leren, groeien en zichzelf ontwikkelen. Idealiter zouden ze zich daar gesteund en gekoesterd moeten voelen door hun familie.

Bij kinderen met een narcistische ouder is de omgeving giftig. Voelt het als ene gevangenis, ook al lijkt het van buitenaf een sprookje.  En wanneer thuis zo onveilig aanvoelt, zijn kinderen vatbaar voor ongunstige ervaringen die hen de rest van hun leven kunnen beïnvloeden. 

Gebrek aan veilige hechting

Wanneer wij op deze wereld komen als baby zijn wij volledig weerloos. We rekenen op onze verzorgers voor onze basisbehoeften omdat we het zelf niet kunnen. We vertrouwen op onze zorgverleners om in deze basisbehoeften te voorzien. In de vroege kinderjaren is er dus niets dat de band tussen de verzorger en het kind echt kan vervangen. 

In gezonde en liefdevolle huizen zijn onze zorgverleners gevoelig en afgestemd op onze behoeften. Ze geven ons bevestiging. Ze beantwoorden aan onze fysieke behoeften zoals luiers verschonen, eten geven, zorg als we ziek zijn,.. maar ook stemmen ze af op de emotionele behoeften, wanneer we verdrietig zijn, …

Spijtig genoeg is er in een toxische ouder niet genoeg aanwezig om te voldoen aan de behoeften van het kind. Veel mensen denken onmiddellijk aan fysieke verwaarlozing en ja dat kan zeer ernstig zijn, maar de emotionele verwaarlozing kan veel verraderlijker en gevaarlijk zijn. Het kind krijgt niet de steun die hij of zij nodig heeft omdat de narcistische ouder vooral naar zijn/haar eigen behoeften kijkt. 

Als gevolg hiervan kan het kind opgroeien met een gevoel van onzekerheid, angst of zelfs verlatenheid. Hij of zij kan wantrouwen in anderen ervaren. Dit gebrek aan veilige gehechtheid maakt het voor kinderen een uitdaging om het gevoel te hebben dat ze er veilig op kunnen vertrouwen dat mensen er echt voor hen zijn in tijden van nood.

Grenzen

Structuur is de hoeksteen van een gezonde groei en alle kinderen hebben grenzen nodig. Ze moeten hun grenzen kennen , maar ook hun grenzen aangeven.

In een gezonde omgeving volgen ouders passende grenzen voor hun kinderen. Deze grenzen zijn niet bedoeld als bestraffend of hatelijk. Goede grenzen zijn gemaakt met liefde, intentie en bescherming. Ze zijn duidelijk en worden gevolgd. Niet toxische ouders blijven hier consistent in. Zo leren kinderen ook rekening te houden met behoeftes van anderen en met hun eigen behoeftes.

In giftige huizen zijn grenzen meestal niet aanwezig of enorm inconsistent. Het kind weet niet in welke stemming de ouder die dag zal zijn. Op een dag zal er een regel gelden. De volgende zal het niet meer zo zijn. 

Slecht voorbeeld van gezonde relaties

Als we denken aan ongunstige ervaringen uit onze kindertijd, denken we vaak aan openlijke uitingen van misbruik of andere fysieke gebeurtenissen.  Wanneer kinderen gelukkige en gezonde ouders observeren, leren ze over de kernprincipes van respect en liefde. Ze nemen op hoe volwassenen elkaar zouden moeten behandelen, zelfs in tijden van stress of conflicten. Ouders spelen een cruciale rol bij het direct en indirect modelleren van hoe volwassenen met elkaar moeten communiceren en omgaan. 

Maar wat als de ouders altijd ruzie maken of elkaar beledigen? Wat gebeurt er als een ouder fysiek of emotioneel giftig is? Wat als kinderen opgroeien met voortdurende kritiek, verwijten en intense conflicten? 

Ze hebben de neiging om zelf te worstelen in intieme relaties. Deze ongunstige jeugdervaring zorgt er vaak voor dat kinderen deze lelijke cycli in hun volwassen leven herhalen. Ze zullen vaak partners kiezen die op een of meer van hun toxische verzorgers lijken. Ze kunnen misbruikers of slachtoffers van misbruik worden. 

Stunted identiteitsontwikkeling

Kinderen beginnen al op jonge leeftijd met het verkennen van hun voorkeuren en passies. Dit wisselt van dag tot dag. Dit experimenteren is normaal. Kinderen vinden het leuk om zichzelf uit te drukken , ze reageren nieuwsgierig en met inzicht op de wereld om hen heen. 

In gezonde gezinnen moedigen ouders deze verkenning aan, ze tonen interesse in het leven van hun kind. Ze stellen vragen zonder oordeel. Hoewel het normaal is bepaalde voorkeuren te hebben voor wat uw kind wel en niet doet, forceren deze ouders deze verwachtingen niet.

In toxische omgevingen kunnen een of beide ouders echter hard zijn tegenover hun kinderen. Ze hebben vaste ideeën over wat het kind wel en niet zal doen. Ze kunnen het kind bekritiseren, uitlachen, weigeren om bepaalde interesses na te streven. Als het kind belangen nastreeft die buiten de harde regels vallen, kunnen ouders reageren met vijandigheid en bedreigingen   .

Deze hardheid kan nadelig zijn voor de identiteitsvorming van het kind. Kinderen kunnen een enorm gevoel van schaamte en een laag zelfbeeld ervaren. Het kind kan opgroeien terwijl het probeert de toxische ouder een plezier te doen. Hij of zij kan ook moeite hebben om individuele behoeften te onderscheiden van de behoeften van anderen. Hij of zij kan het moeilijk hebben op te komen voor zijn of haar mening en zijn of haar grens aan geven.

Gebroken vertrouwen 

Zonder vertrouwen is het thuis niet veilig. Het wordt een plaats om te overleven in plaats van een plaats van koestering. Dus bij toxische omgevingen worden kinderen geleerd om gene vertrouwen te hebben.

Kinderen moeten hun ouders kunnen vertrouwen, zowel impliciet als expliciet. Ze zijn immers afhankelijk van hun ouders voor hun basislevensbehoeften. Ze moeten het gevoel hebben dat ze op hen kunnen vertrouwen. Zelfs als kinderen ouder worden, is dit vertrouwen nog steeds belangrijk. Tieners moeten weten dat hun ouders van hen houden, zelfs als ze rebelleren, uit elkaar drijven of meer tijd met vrienden doorbrengen.

In toxische gezinnen vertrouwen mensen elkaar niet. Ouders vertrouwen hun kinderen niet, kinderen vertrouwen hun ouders niet en ouders vertrouwen elkaar vaak niet. Het is een constante cyclus van schaamte, angst en wrok. 

Kinderen in deze gezinnen groeien vaak op met het gevoel verwaarloosd en onbemind te zijn. Ze zijn misschien wanhopig op zoek naar goedkeuring voor anderen. 

Uw kinderen beschermen tijdens hun kindertijd

Als ouder wil je het goed doen met je kinderen. Je houdt van ze en je wilt ze het best mogelijke leven geven.

Wanneer u er echter voor kiest om bij een gewelddadige of toxische partner te blijven, brengt u de veiligheid en integriteit van uw kind in gevaar. Je kiest ervoor om het negatieve, afschuwelijke gedrag te accepteren. En die keuze kan verwoestende gevolgen hebben voor uw kinderen. 

Hoewel het misschien eng lijkt, kan de beste keuze zijn om te overwegen om uit de relatie te stappen. 

Ja, uw exitstrategie kan tijd en planning vergen. Ja, het kan pijnlijk en verwoestend aanvoelen. Als ouder heb je echter de plicht om je kinderen zo goed mogelijk te beschermen en lief te hebben. Hoe langer je ziek blijft, hoe meer risico je loopt om de mensen van wie je het meest houdt te kwetsen.

Maar hoe bescherm ik dan mijn kinderen als ik weg ga uit de relatie? Wel, door het voorbeeld te geven dat zulk gedrag niet aanvaardt kan worden, geef jij eigenlijk al het voorbeeld hoe het wel moet. ben jij al bezig met de juiste modellering. Je kind zal hierin ook groeien, je kind zal hierin ook zijn grenzen leren aangeven, je kind zal hierin leren wat onvoorwaardelijke liefde is. Op deze manier komt jouw kind later ook minder snel in een toxische relatie terecht.

Opgroeien bij ene narcist heeft gevolgen, sowieso. Maar een gezonde thuis creëren kan  ervoor zorgen dat deze gevolgen miniem kunnen zijn, dat de cirkel wel doorbroken kan worden en terug leren vertrouwen hebben.

Herken jij jezelf of jouw kind in deze situatie?

Is jouw partner of ex partner narcistisch en wil je aan de slag met jezelf of je kinderen?

Boek snel jouw afspraak. https://www.kindercoachtamara.be

Veel liefs

Tamara