Kinderen gaan naar school, ze leren alles zelf te doen. Ze zijn kleine mini -volwassenen. Zo schattig om te zien, een kleine jongen die zijn veters al kan strikken, die kleine meid dat haar eigen haartjes kan vlechten.

Net zoals vele andere ouders, is het een stress moment om ’s morgens op tijd op het werk te zijn, een stress moment om de kinderen op tijd van school te halen, of op tijd van de opvang voor hij gaat sluiten. Thuisgekomen gaan de kinderen snel aan hun huiswerk want dat moet op hun leeftijd toch echt wel al alleen lukken. Wij maken ondertussen het eten klaar . Samen eten, snel bad in, tanden poetsen, een snel verhaaltje, een vluchtig kusje en een dikke knuffel en hup naar beneden want de mails moeten nog gecheckt worden, de betalingen nog uitgevoerd worden, er moet nog opgeruimd worden, er moet nog , en er moet nog, en er moet nog,… tot we uitgeput in slaap vallen.

Soms merken we dat die kleine volwassenen boos zijn, waarom? Dat weten ze zelf niet. Maar onbewust is hun emmertje leeg. Hun emmertje met aandacht.

Zonder dat je het zelf merkt als ouder, vragen deze mini mensjes er zelf om; “mama, mag ik mee helpen koken? Neen lieve schat, ik ga het snel doen dat we snel aan tafel kunnen.” ” Papa mag ik mee het gras af doen? Neen grote man, is te gevaarlijk!”

“Mama kijk ik ben net zoals jou aan het poetsen!” Dan denken we allemaal bij onszelf aaarghhh meer opruimwerk!

Maar de volgende keer dat je aan de poets gaat, geef je mini meisje ook een vod, laat ze helpen. Maak van het kook moment een gezellig moment, je kind zal veel beter eten en als hij daarna huiswerk zal maken, samen met jou, zal alles nog veel sneller gaan!Ook jij zal ’s avonds veel rustiger gaan slapen.

Het zijn zelfs die kleine momenten die de emmertjes kunnen opvullen, samen koken, samen gras afrijden, samen eens gewoon filmpje kijken (laat die vaat maar wachten), je kind zijn agenda samen bekijken, samen leuke kleine dingen doen, een spelletje spelen,…

Al deze kleine momenten zijn onvervangbaar. Je hoort onze ouders steeds zeggen dat kinderen groot zijn voor we het beseffen. Klopt! Het gaat zo snel! Hoe lang hebben ze hun papa en mama nodig? Hun hele leven klopt, maar hoe lang genieten zij van de kleine momenten met aandacht? Als tiener willen ze niet meer met je in de auto, willen ze geen zoentjes en liedjes meer, willen ze niet samen eten. En dan gaan wij als ouders als gekken achter hen aan lopen.

Ook al wil je terug op je werk presteren, ook al wil je met je partner rust, ook al wil je je eigen leven leiden, geniet van de kleine momenten, hoe druk we het ook mogen hebben.

De volgende keer als je dochter komt vragen om samen te koken, kijk niet naar het uurwerk, maar kijk naar haar glimlach als je ja zegt. Kijk naar je stoere kleine man zijn houding en zelfvertrouwen als je zegt dat hij mag helpen met zijn papa.

Als hun emmertje vol aandacht zit, zie je zelfzekere, gelukkige, liefdevolle kinderen die later weten dat ze gesteund worden.

Ik wens jullie veel gezellige momenten met elkaar 🙂

Veel liefs

Kindercoach Tamara

 

www.kindercoachtamara.be